Po shfaqen postimet me emërtimin interview. Shfaq të gjitha postimet
Po shfaqen postimet me emërtimin interview. Shfaq të gjitha postimet

e shtunë, 11 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 01

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း အပုိင္း (၁)


ေအာက္ေဖာ္ျပပါတို႔သည္ (၁၅-၂-၉၄) ေန႔ရက္၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အေမရိကန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္၊ UNDP ကုလသမဂၢ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ အစီအစဥ္မွ ေဂ်ဟန္ရာဟင္မ္ႏွင့္ New York Times (NYT) သတင္းေထာက္ ဖီးလစ္ပ္ရွယ္ႏြန္တို႔ (၃)ဦး သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းခန္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။
မိတ္ဆက္နိဒါန္း
စတင္ မိတ္ဆက္ၾကၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေဆြးေႏြးပြဲသည္ အက်ဥ္းက်ေနၾကေသာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔ဝင္တို႔၏ ကံၾကမၼာဘက္သို႔ ဦးတည္ကာ ေျပာဆိုၾကပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အက်ဥ္းခံ ကိုမင္းကုိႏုိင္၊ မသီတာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးတင္ဦး (၄င္းအား အက်ဥ္းရံုး စီရင္ခ်က္ခ်ေသာ “သားပုိက္ေကာင္ခံုရံုး” အေၾကာင္းလည္း ေမးေသး၏) ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္၊ ေဒါက္တာေအာင္ခင္ဆင့္ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ေဒါက္တာယုိကိုတာက အမ်ဳိးသား ညီလာခံ ကုိယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာေအာင္ခင္ဆင့္အား ေထာင္ထဲ၌ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္ကုိ သိေနသည္) ဦးဝင္းထိန္ႏွင့္ ကိုျမင့္စုိးတုိ႔ အေၾကာင္းကုိ ေမးျမန္းေျပာဆိုၾကပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဘယ္လ္ဆုရွင္က ထုိ ကုိျမင့္စုိးသည္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ကိုျမင့္စုိးဟုတ္၊ မဟုတ္ပင္ ေသခ်ာေအာင္ ေမးျမန္းပါေသးသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အျခားေသာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း မည္သို႔မည္ပံု ျဖစ္ေနၾကသည္ကုိ သိလုိေနေပသည္။ မစၥတာ ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ အေနျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲသို႔ သြားေရာက္ၿပီးေနာက္ တဖန္သူမထံ ျပန္လည္၍ အက်ဳိးအေၾကာင္း ျပန္ၾကားေပးရန္ ေဒၚစုက ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္က န ဝ တ သည္ သူ၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္မ်ားကုိ လက္ခံလုိက္ေလ်ာေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျပဳေသာအခါ ေဒၚစုက ခ်က္ခ်င္းပင္ “ဒီလိုဆို ခပ္မ်ားမ်ားေလး ေမတၱာရပ္ခံပါလား” ဟု ဆိုလိုက္သည္။

ထုိ႔ေနာက္ မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္က ယခုသူ႔အေနျဖင့္ ေဒၚစု ခင္ပြန္း မိသားစုတို႔ထံမွ စာမ်ား၊ ေအာက္စဖုိ ့ တကၠသုိလ္ စိန္ဂြၽနး္ ေကာလိပ္ ဝါဒင္ ထံမွ စာႏွင့္ ေဂ်ာ့ခ်ဲေတာင္းတကၠသုိလ္ ပါေမာကၡ ေဒးဗစ္စတုိင္းဘတ္ ထံမွ စာမ်ား ယူေဆာင္လာပါေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ ဤ ခရီးအတြက္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေန႔လယ္စာ စားပြဲ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲစကားဝုိင္း

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ (ယူအင္န္ဒီပီ ဌာေနကုိယ္စားလွယ္ မစၥတာရာဟင္မ္ဘက္သို႔ လွည့္၍) ပါေမာကၡယိုကုိတာ မလာႏုိင္မွန္း က်မ သိေပမယ့္ ကုလသမဂၢ ကုိယ္စားလွယ္ တဦးဦးကုိ ဒီေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ပါဝင္ေစခ်င္ခဲ့တာပါ။ က်မကုိ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ဥပေဒအရ က်မဟာ သံတမန္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္သူမ်ားမွအပ က်န္ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးနဲ႔မဆုိ ေတြ႔ဆုံခြင့္ ရိွရပါ့မယ္။ အခု ေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ လူႀကီးမင္းတုိ႔ သံုးေယာက္ဟာ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ဥပေဒအရ ေတြ႔ဆံုဖုိ႔ တားျမစ္ထားခံရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြအရ ကုလသမဂၢကုိ တမင္တကာ အေသေရ ညိွဳးႏြမ္းေစမယ့္ ဘယ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ဳိးမွာမွ က်မ မပါဝင္ခ်င္ပါဘူး။

မစၥတာရာဟင္မ္ (UNDP) ။ ။ ခင္ဗ်ား စိတ္ပူပန္တ့ဲအတြက္ က်ေနာ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးက ခင္ဗ်ားကို ေပးလုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးနဲ႔ အတြင္းေရး မွာၾကားခ်က္ေတြ က်ေနာ့္ဆီမွာ ပါလာပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ကို က်မရဲ႕ အေလးအျမတ္ျပဳတ့ဲအေၾကာင္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္သခ်က္ကုိ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ပုိ႔ေပးပါ။ ကုလသမဂၢရဲ႕ က႑ဟာ အလြန္ ေရးႀကီးတယ္လုိ႔ က်မ ယံုၾကည္တ့ဲအေၾကာင္းလည္း ရွင္းလင္း တင္ျပေပးပါရွင္။ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းဌာနက ကုိယ္စားလွယ္တဦး အခုလုိ ပါရွိလာတာလည္း အင္မတန္ ေကာင္းမြန္တ့ဲအေၾကာင္း က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။ က်မကုိ အခုလို အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားတဲ့ ဥပေဒရဲ႕ တရားဝင္မႈကုိ က်မ အသိအမွတ္ မျပဳပါဘူး။ ဒီကိစၥဟာ လံုးဝ မတရားမႈႀကီးတခုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္က ဒီကို လာႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ ကုလသမဂၢကုိ ကိုယ္စားျပဳသူလည္း လာႏုိင္ရမွာေပါ့။ မစၥတာရွယ္ႏြန္ဆိုရင္ အခ်ိန္အခါမေရြး လာသင့္တာေပါ့။ တကယ္လုိ႔ အိမ္ဝင္းထဲဝင္ခြင့္ မရရင္ က်မရဲ႕ ျခံေပါက္ဝမွာ ရွင္ထုိင္ေနရံုေပါ့။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ က်ေနာ္ ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ေရာက္ေနတုန္း အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီး အလ္ဘရိုက္က ေနလယ္စာ တည္ခင္းၿပီး ဧည့္ခံပြဲ က်င္းပေပးပါတယ္။ အဲဒီပြဲကုိ တက္ေရာက္လာတဲ့ သံအမတ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း က်ေနာ့္ရဲ႕ အခု ဒီလာမယ့္ခရီးစဥ္ အေၾကာင္းကုိ ႀကိဳတင္ ေျပာျပႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာပဲ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ေကာ္မရွင္မင္းႀကီး အသစ္ျဖစ္္တဲ့ အာယာလာလာဆိုကို ခင္ဗ်ားအတြက္ သဝဏ္လႊာတရပ္ ပါးေပးလုိက္ဖုိ႔လည္း က်ေနာ္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္နာမည္ကုိ ၾကည့္ရင္ ခင္ဗ်ား သတိျပဳမိမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ဟာ တကယ္ေတာ့ စပိန္ႏြယ္တဲ့ ကျပားတေယာက္ပါပဲ။ က်ေနာ့္အေမဟာ စပိန္လူမ်ဳိးတဦးပါ။ က်ေနာ္ ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ မဲဆႏၵနယ္ဟာဆိုရင္ အေမရိကန္ တႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ မဲဆႏၵနယ္ေတြနဲ႔ စာလုိက္ရင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား လူနီအင္ဒီယန္း အမ်ားဆံုး ပါဝင္တဲ့ အရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားအတြက္ အီနန္-အင္ဒီယန္း လူမ်ဳိးစုေတြရဲ႕ အႏုပညာလက္ရာ ေျမအုိးေတြကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မဟာ မာရီယာလာဘုိတုိ (စပိန္)ရဲ႕ လက္မႈပညာေတြနဲ႔ေတာ့ နီးစပ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ႕ ေမေမ နယူးမက္ဆီကို ျပည္နယ္က အျပန္ ယူလာတဲ့ ေျမအိုးလက္ရာေတြကို က်မ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ မိတ္ဆက္တဲ့အေနနဲ႔ တင္ျပရရင္ က်ေနာ္ဟာ ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွာရွိတဲ့ အမတ္အမ်ားစု (ဒီမုိကရက္ အမတ္အမ်ားစု) ရဲ႕ ဒုတိယ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီကို လာခဲ့တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ခင္းဗ်ားကုိ ေတြ႔ၿပီး အေမရိကန္ ျပည္သူလူထု၊ ေနာက္ၿပီး အေမရိကန္ ကြန္ဂရက္ လႊတ္ေတာ္တရပ္လံုး (ေအာက္လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အထက္လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ေပါင္း) နဲ႔ သမၼတႀကီး ကလင္တန္ စသည္တုိ႔ အေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားကုိေရာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမိုကေရစီအေရး၊ လူအခြင့္အေရးတုိ႔ အတြက္ကုိပါ ေထာက္ခံ အားေပးေနပါတယ္ ဆုိတ့ဲအေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ တကယ္ေတာ့ ရွင္ဆိုလိုတာက ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈႀကီး တရပ္လံုးကုိ ဆုိလုိတာပဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ က်မအေနနဲ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေထာက္ခံ အားေပးတာမ်ဳိးကို မလိုလားပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားမႈအတြက္ကုိ ေထာက္ခံ အားေပးၾကဖို႔ကုိပဲ လုိလားပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဟုိေန႔ မနက္တုန္းက က်ေနာ္ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔နဲ႔ ေတြဆံုပြဲမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ တကြ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုးကို ျခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးဖို႔ တုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ စနစ္ဆီကို ေျပာင္းလဲေပးေရး အတြက္လည္း တုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီကို ေရာက္လာတာဟာလည္း ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ေထာက္ခံ အားေပးေၾကာင္း ျပသဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ သမၼတႀကီး ကလင္တန္ ကုိယ္တုိင္ ခင္ဗ်ားဆီကို ေရးတဲ့ စာတေစာင္လည္း ပါလာပါတယ္။ ဒီစာထဲမွာ သမၼတႀကီးနဲ႔ ဇနီးျဖစ္သူ ဟီလာရီတုိ႔ရဲ႕ ခင္ဗ်ားအတြက္ ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာနဲ႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းခ်က္ေတြ ပါပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္။ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိလည္း က်မက ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားေပးပါ။ အထူးသျဖင့္ အထက္လႊတ္ေတာ္က မၾကာခင္က ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတြက္ အထူး အားရပါေၾကာင္းနဲ႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေပါ့ရွင္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ က်ေနာ္က အတြင္းေရးမွဴး (၁) ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္ကုိ ေျပာတ့ဲအခါမွာ က်ေနာ္ အခုလာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းက အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြကို ေထာက္ခံ အားေပးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ထင္ ရွားရွား သိသာဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္ဆုိတာရယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔က ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုးကုိလည္း လႊတ္ေပးေစခ်င္ေၾကာင္း ဆုိတာရယ္ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကို အခုလို က်ေနာ္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ဘယ္လုိရပါလိမ့္လို႔ ခင္ဗ်ား ေမးခ်င္ေနမွာပါ။ မႏွစ္ ၾသဂုတ္လက က်ေနာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ တေခါက္ေရာက္ခဲ့တုန္းက ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခြင္ရဖုိ႔ ဒု- ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔ကုိ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ေတာင္းဆုိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာင္းဆိုမႈရဲ႕ ရလဒ္ပဲလုိ႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ဆက္ၿပီးေတာ့ (တျခားကိစၥေတြကုိပါ) ေတာင္းဆုိေပးပါ။

(ဆက္ရန္)

( ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ )

Read More...

e premte, 10 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 02

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း အပုိင္း (၂)
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ သူ႔အေျဖကေတာ့ တကယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ေနာက္တေခါက္ လာတဲ့အခါက်ရင္ က်ေနာ့္ကုိ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ေပးဖုိ႔ စဥ္းစားပါမယ္လုိ႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ကြန္ဂရက္ လႊတ္ေတာ္မွာ ေျမာက္အေမရိကတုိက္ လြတ္လပ္စြာ ကုန္သြယ္မႈ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (NAFTA)ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေခ်အတင္ ေဆြးေႏြးေနတ့ဲ ကာလမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပါဝင္လႈပ္ရွားမႈဟာ သိသာ ေပၚလြင္ေနၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ သမၼတႀကီး ကလင္တန္တုိ႔ရဲ႕ ဆက္ဆံမႈဟာလည္း ေပၚလြင္လွပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္၊ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔က က်ေနာ္ကတဆင့္ သမၼတႀကီး ကလင္တန္ကုိ ဆက္သြယ္ အေၾကာင္းၾကားေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပံုရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ - သမၼတႀကီးက ဒီေဖာင္တိန္ပင္ကုိ ခင္ဗ်ားအတြက္ ေပးခုိင္းလုိက္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မက မင္ရည္္ထည့္သံုးရတ့ဲ ေဖာင္တိန္ကို ဆက္ၿပီး သံုးစြဲေနတဲ့ လူနည္းစုထဲက တေယာက္ပါ။ (ထုိစဥ္ ေဖာင္တိန္ပင္ကုိ ဖြင့္လိုက္ရာ ေဖာင္တိန္ အစစ္မဟုတ္ဘဲ ေဖာင္တိန္ ပံုစံ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေဘာပင္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရ၍ ဝါးခနဲ ပြဲက်သြားၾကသည္။)

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားဘယ္ႏွယ့္ ေနပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာထားပါရေစရွင္။ က်မ ကိုယ္ေရးကုိယ္တာ အတြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဖးမတာေတြကုိေတာ့ မရခ်င္ပါဘူးရွင္။ က်မရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေနဟာ “ေယဘုယ်”အားျဖင့္ ေကာင္းပါတယ္။ က်မမွာ ေက်ာရိုး က်ည္းေပါင္းတက္ အေၾကာညွပ္နာ (spondylosis) ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိန္လံုး ပုခံုးေတြ နာတယ္။ ျပားတ့ဲ၊ မာတဲ့ အိမ္ယာေပၚ အိပ္ရပါတယ္။ ဘက္တီးရီးယား ပုိးမႊားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါေလးေတြလည္း မၾကာမတင္ကစၿပီး ျဖစ္လာပါတယ္။ အဆိုးႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာညွပ္နာေၾကာင့္ အထိုး အခ်ဳပ္ လုပ္စရာေတြေတာ့ မလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ ၾကည့္ရတာ - စာဖတ္မ်ားတာရယ္ အခ်ဳပ္အလုပ္ မ်ားတာရယ္ေၾကာင့္ ဒီ အေၾကာ ညွပ္နာ ျဖစ္လာတယ္ ထင္ပါတယ္။ မၾကာခင္က ေဆးစစ္ခ်က္ အရေတာ့ ပိုးမႊားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါ ရွင္းသြားပါၿပီ။ က်မ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ အတြက္ေတာ့ ဘာမွ မလုိအပ္ပါဘူး။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ား လုိအပ္မယ့္ ဘာမဆိုကို ေတာင္းခံေပးဖုိ႔ က်ေနာ္ကေတာ့ အဆင္သင့္ပါပဲ။ က်ေနာ္နဲ႔ အတူ စီဒီ ဓာတ္ျပားသီခ်င္း တခ်ဳိ႕နဲ႔ အဆိုေက်ာ္ ေရာ့ဒ္စတူးဝပ္ရဲ႕ သီခ်င္းတိပ္ေခြတေခြေတာင္ ပါလာပါေသးတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မကေတာ့ ဂီတခံစားမႈ အသစ္ေတြေတာင္ ရေနပါၿပီ။ က်မသားငယ္ကင္မ္ (ေမာင္ထိန္လင္း) ဆီမွာ WALKMAN (ကက္ဆက္အေသးစား) တလံုး ရွိတယ္။ သူ႔ဆီကေနၿပီး အဆုိေက်ာ္ ေဘာ့လ္မာလီရဲ႕ သီခ်င္းေတြေတာင္ က်မ နားရည္ဝေနပါၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတဲ့ အဆိုေက်ာ္ပါပဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာ အခ်ိန္သိပ္မရဘူး ထင္တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ သူတုိ႔ ရွင္တို႔ကို ေမာင္းေတာ့ထုတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ က်မအိမ္ပဲ ဥစၥာ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ လက္ရွိ အေျခအေနကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိ သံုးသပ္မလဲ။ အေျခအေန တိုးတက္လာဖုိ႔ ခင္ဗ်ား အေနနဲ႔ ဘယ္လုိ “လမ္းမ်ဳိး” ေတြ႔ထားလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ကုိ ေျပာမျပခင္ ဒီအမ်ဳိးသား ညီလာခံ ဆိုတာ အေပၚ ရွင္တုိ႔ အေနနဲ႔ ဘယ္လုိ ယူဆတယ္ ဆိုတာေလး က်မကုိ ေျပာျပပါလား။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ေလးနက္မႈ မရွိတဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အေနအထားကေတာ့ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကုိ ေလးစားရမယ္ ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံလုိ႔ ေခၚၿပီး ေဖာ္ေဆာင္ေနမႈဟာ အေရးပါတယ္ဆုိၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ လက္မခံႏုိင္၊ မယံုၾကည္ႏုိင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ‘ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး’ ဆီကို ေျပာင္းလဲေပးဖုိ႔ တိက်တဲ့ အခ်ိန္ဇယား သတ္မွတ္ေပးေရး အတြက္ပဲ တြန္းအား ေပးေနရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သိခ်င္တာက ေနာက္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဘယ္ေတာ့ က်င္းပေပးမယ္၊ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ဳိးနဲ႔ က်င္းပေပးမယ္၊ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားကုိ ဘယ္လို ေစာင့္ၾကပ္ စိစစ္ခြင့္ ျပဳမယ္ ဆိုတာေတြပါပဲ။

မစၥဟာရာဟင္မ္ (UNDP)။ ။ က်ေနာ္ ျမင္တာကေတာ့ အမ်ိဳးသား ညီလာခံကုိ အင္မတန္ကုိ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား၊ နည္းလမ္းတက်နဲ႔၊ ဟန္နဲ႔ပန္နဲ႔ က်င္းပေနတာပဲ။ အဲဒီ အခ်က္က စိတ္ပူစရာပဲ။ တခ်ဳိ႔အေျခအေန မ်ဳိးမွာ နည္းလမ္းတက် စည္းကမ္းတက် လုပ္ျပဖုိ႔ လိုအပ္မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္။ နည္းလမ္းတက် လုပ္ျပေနဟန္ႀကီးကုိေတာ့ အႏၱရာယ္လုိ႔ မျမင္မိဖို႔ သတိထားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီညီလာခံရဲ႕ တခ်ိဳ႕အစိတ္အပိုင္းေတြကုိေတာ့ အေတြးရခက္ပါတယ္။ အေခ်အတင္ အျပန္အလွန္ တင္ျပ ေဆြးေႏြးမႈဆိုတာ အလြန္႔အလြန္ ဆိတ္သုန္း ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

မစၥတာဖိလစ္ပ္ရွယ္ႏြန္ (NYT) ။ ။ အဲဒီဟာႀကီးကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာ ျပကြက္ႀကီးပါပဲ။ က်ေနာ္ ဒီညီလာခံကုိ ဝင္ၾကည့္ခြင့္ တခ်က္ ရလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အဖြဲ႔ကုိလည္း ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဦးေအာင္ေရႊနဲ႔ တျခား ေခါင္းေဆာင္ေတြ အပါအဝင္ေပါ့။ သူတုိ႔တေတြ အင္မတန္ကုိပဲ ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကတယ္။ တကယ့္ အေခ်အတင္ တင္ျပ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးမႈဆုိတာ မရွိပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဒီကိစၥႀကီးက ဟန္ျပ လုပ္ရပ္ႀကီးပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္ (NYT)။ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ရဲ႕ ျပင္ပေဒသက လူေတြက ပုိၿပီးေျပာရဲဆိုရဲရွိပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မႏၱေလးသားေတြဟာ ပုိသတၱိေကာင္းၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္က လူေတြကေတာ့ “အကိုႀကီးရဲ႕ မ်က္ေစ့ေအာက္မွာ” (ေဂ်ာ့အိုဝယ္လ္၏ ‘၁၉၈၄’ဝတၳဳ) ပုိၿပီး နီးနီးစပ္စပ္ ေနေနရလုိ႔နဲ႔ တူပါတယ္။ က်မကေတာ့ ဒီ အမ်ဳိးသား ညီလာခံႀကီးဟာ ရယ္စရာ ဟာသထိုးဇာတ္ႀကီး လုိ႔ပဲ ယူဆထားပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ တက္ေရာက္သူေတြဟာ “သူတုိ႔ထင္ျမင္ယူဆခ်က္”ကုိ ေျပာခြင့္မရဘူး၊ သူတုိ႔ဟာ ေခါင္းၿငိမ့္ (အတည္ျပဳေပး) ရံု သက္သက္ပဲ ဆုိရင္ အဲဒါဟာ ညီလာခံမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆႏၵကို ကုိယ္စားျပဳတယ္လုိ႔ အေလးအနက္ထား လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ဆိုတာ က်မအေနနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားရဲ႕ က႑ကို ျမွင့္တင္ေပးဘို႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ကို ရပ္တည္ခြင့္ ေပးရပါ့မယ္။ တကယ့္ႏုိင္ငံေရးပါတီ ပီသစြာ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ျပဳရပါ့မယ္။ ဒီအခ်က္ေတြ ရဖုိ႔ကုိ ဖိအားေပးရပါ့မယ္။ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔ထဲမွာ လုပ္ရည္ကုိင္ရည္ ေကာင္းၿပီး သႏၷိ႒ာန္ခ် လုပ္ႏုိင္သူေတြ အမ်ားအျပား ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ အေျခ အေန မ်ဳိးေအာက္မွာ ပါတီစံုဒီမုိကေရစီ အေၾကာင္းမ်ဳိးကုိ ေျပာဆိုေနလုိ႔ကေတာ့ အပိုပါပဲ။ ပါတီရံုးေတြေကာ ရွင္ သြားလည္ခြင့္ရသလား။

မစၥတာရွယ္ႏြန္(NYT)။ ။ က်ေနာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာ ရွိတဲ့ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ရံုးေတြကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလာက္ ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကတဲ့ လူမ်ိဳးေတြကို က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္ကုိ မျမင္ဖူးပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဓာတ္ပံုကုိေတာ့ သူတုိ႔ ခ်ိတ္ထားတုန္္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ကို ျပန္ပါေတာ့ ဆိုၿပီး ေမတၱာရပ္ခံၾကပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ “မေၾကာက္ပါနဲ႔” လုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ပါတယ္။ ေၾကာက္ေနရတာဟာ သိပ္ကို ပင္ပန္းလွပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အလားအလာေတြ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ဖုိ႔ တခ်ိန္လံုး က်မ တုိက္တြန္းေနတာ ဒီအတြက္ပါပဲ။ အဲဒီလုိ ေဆြးေႏြးပဲြ ျဖစ္ေျမာက္လာေရးအတြက္ က်မတို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ နဝတက ေဆြးေႏြးဖုိ႔ ျငင္းေနေတာ့ က်မတို႔ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲရွင္။ အတြင္းေရးမွဴး (၁) ဟာ က်မနဲ႔ ေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္လို႔ က်မ အျမဲပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

(ဆက္ရန္)
( ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ )

Read More...

e enjte, 9 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 03

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း အပုိင္း (၃)



" - - - - က်မ မိသားစု က်မဆီ လာလည္ဖုိ႔ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မ ကနဦးပုိင္းမွာ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခား အက်ဥ္းသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကုိ လႊတ္ေပးေတာ့မွ က်မ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်မအေနနဲ႔ မိုက္ကယ္ (ခင္ပြန္းသည္)ကုိ လာခြင့္ ေပးလုိက္တ့ဲနည္းနဲ႔ က်မက နဝတနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အဆင္သင့္ရွိတယ္ ဆုိတာကုိ တဘက္တလမ္းက ျပလုိက္ပါတယ္ - - - "

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဒီႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ဆီကို ေျပာင္းလဲေရးကိစၥမွာ အဓိက ေသာ့ခ်က္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး (၁)တုိ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾကဖုိ႔ပဲလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ နဝတ နဲ႔ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ၊ နဝတနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားၾကား ေဆြးေႏြးပြဲေပါ့ရွင္။ “ပုဂၢိဳလ္စဲြ ကိုးကြယ္မႈ အသစ္တမ်ိဳး” ထပ္ျဖစ္ထြန္းလာတာကို က်မ မေတြ႔ခ်င္ပါဘူး။ က်မတုိ႔ဒီမွာ ဒီမိုကေရစီကုိ တည္ေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ က်မတုိ႔ဟာ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ အေျခမတည္ၾကဘဲ ခုိင္မာတဲ့ အေျခခံမူမ်ားေပၚမွာပဲ အေျချပဳၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါမယ္။ အာရွတခြင္လံုးမွာ ပုဂၢိဳလ္အေလးေပးတဲ့ ပံုစံေတြကုိပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါကို က်မတို႔ ေျပာင္းလဲပစ္သင့္ပါၿပီ။ ပုထုဇဥ္သေဘာမို႔ လူေတြက က်မကုိ ဂရုတစုိက္ ရွိေနၾကမွာပဲ၊ က်မကို နက္ျဖန္ ျပန္လႊတ္လုိက္ေပမယ့္ နဝတ ကသာ တကယ္လုိအပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ (တုိင္းျပည္အတြက္) သိပ္ အေထာက္အကူျဖစ္လာမွာ သိပ္ထူးျခားလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကို သူတုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ျပဳလုပ္ခ်က္ေတြဟာ သူတုိ႔နဲ႔ က်မရဲ႕ ကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုကိစၥဟာ လူႏွစ္ဦးၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ရုိးရုိးကိစၥေလး မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခခံတရပ္အေနနဲ႔ လုိအပ္ေနတာကေတာ့ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ရွိဖုိ႔ - ေစတနာရွိဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ သူတုိ႔ကို စကားေျပာလုိေၾကာင္း အျမဲပဲ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ျပႆနာအတြက္ တခုတည္းေသာ အေျဖဟာ “ေတြ႔ဆံု စကားေျပာျခင္း”ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ အခ်ိန္မေရြး အဆင္သင့္ပါပဲ။ သူတုိ႔က စိတ္ထက္သန္ပံု မရပါဘူး။ အဲဒါ ဘယ္လုိေၾကာင့္မွန္းဆိုတာ က်မ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ က်မကေတာ့ အခ်က္ မေပးခ်င္ပါဘူး။ အကယ္၍ သူ (ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔) က ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိရင္ သူ႔အေနနဲ႔ အခ်က္ေပးလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ သူကုိယ္တုိင္ လာမယ္ ဆိုရင္လည္း လာလုိ႔ရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ တဘက္မွာလည္း ေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မတုိ႔မရဲ႕ အျမင္ေတြဟာ တူၾကသင့္တာေပါ့။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာထဲမွာ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္းပါးတခု ပါလာပါတယ္။ ေဆာင္းပါးထဲမွာ အေလးအနက္ျပဳၿပီး ေဖာ္ျပထားတာကေတာ့ “ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆံုး အေျဖပါပဲ” တဲ့။ အဲဒီအဆိုကို က်မကလည္း လုိက္ေျပာလိုပါတယ္ရွင္။ ဒါေပမယ့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးတယ္ဆုိတာ စကား အေခ်အတင္ ေျပာပြဲ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သေဘာမတူတာေတြ၊ ျငင္းခံုတာေတြ ရွိမွာပဲ။ ေဆြးေႏြးပဲြ ဆုိတာမွာက (စကားရည္လုပြဲလို) ရႈံးသူႏိုင္သူရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ၊ မ်က္ႏွာ နာစရာ ဆုိလုိ႔လည္း မရိွပါဘူး။ ဒီေဆာင္ရြက္မႈရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က တုိင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းခ်က္ ေပၚလာေအာင္ ရွာၾကံဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ နဝတ ရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္အရေတာ့ ၁၉၉၂/၉၃ ကာလမွာ သူတို႔က ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာဆိုဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာေတြကို ခင္ဗ်ားက ပယ္ခ်ခဲ့တယ္လို သိရပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မနဲ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးဖုိ႔ သူတုိ႔ မလုပ္ၾကပါဘူး။ က်မ - ႏုိင္ငံက ထြက္သြားဖို႔နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကုိပဲ သူတို႔ ေျပာခ်င္ၾကတာပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဂ်ပန္ေတြကုိ သူတုိ႔ ေျပာျပလုိက္တာ ျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီကာလမွာ က်မမိသားစုကုိလည္း က်မဆီ လာလည္ခြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မအေပၚ ဆက္ဆံေရးလည္း ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တိတိက်က် ဘာရယ္လို႔ မေျပာဆုိဘဲနဲ႔ က်မ- ႏုိင္ငံက ထြက္ခြာသြားဖုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ညိွွႏႈိင္းလုိတ့ဲအေၾကာင္း အရိပ္အျမြက္ ျပခဲ့ၾကပါတယ္္။ က်မ မိသားစု က်မဆီ လာလည္ဖုိ႔ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မ ကနဦးပုိင္းမွာ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခား အက်ဥ္းသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကုိ လႊတ္ေပးေတာ့မွ က်မ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်မအေနနဲ႔ မိုက္ကယ္ (ခင္ပြန္းသည္)ကုိ လာခြင့္ ေပးလုိက္တ့ဲနည္းနဲ႔ က်မက နဝတနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အဆင္သင့္ရွိတယ္ ဆုိတာကုိ တဘက္တလမ္းက ျပလုိက္ပါတယ္။

သူတို႔အေနနဲ႔ နားလည္ထားသင့္တာက “ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ ရွိတာဟာ အားနည္းခ်က္ မဟုတ္သလုိ တင္းမာေၾကာင္း ျပတာဟာလည္း အင္အားရွိတ့ဲသေဘာ မဟုတ္” ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး က်မအေပၚ လုိက္ေလ်ာမႈေတြ ျပဳေနလို႔ က်မရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ေတာ့ နဝတ အေနနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ေစခ်င္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ က်မအေပၚ ဒီလို လိုက္ေလ်ာလာမႈေတြကုိ က်မအေနနဲ႔ အေလးမေပးပါဘူး။ က်မကို လႊတ္ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ နီးကပ္လာတယ္၊ ေဝးကြာေသးတယ္ ဆုိတာက အေၾကာင္းကိစၥရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီလက သူတုိ႔ က်မကို အေၾကာင္းၾကားစာ ေပးလာပါတယ္။ က်မကုိ ထိန္းသိမ္းထားတာကို ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ အထိ တိုးျမွင့္လုိက္ၿပီ တ့ဲ။ ရွင္တုိ႔ ဒီလုိလုပ္လို႔ မရဘူးလို႔ က်မ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႔က က်မကုိ ဝုိင္းရွင္းျပပါတယ္။ ဗဟုိေကာ္မတီ (က်မတခါမွ်မၾကားဖူးပါ) ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ က်မကုိ ပထမ ဖမ္းဆီးတဲ့ ကာလဟာ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔ အမိန္႔က်ျခင္း ကာလထဲမွာ မပါဝင္ဘူးလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္တခါ သူတုိ႔အဆိုအရ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔အေနနဲ႔ က်မကုိ ဒီလို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ဥပေဒကုိ သံုးႏွစ္အထိ တိုးႏိုင္ခြင့္ ရွိေၾကာင္း (ေနာက္ပိုင္းတြင္ ငါးႏွစ္အထိတိုးႏုိင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း) ေျပာျပၾကပါတယ္။ တည္ဆဲ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ ဒီလို က်င့္သံုး ေဆာင္ရြက္လို႔ မရေၾကာင္းကုိ က်မကို တာဝန္ယူ ထိန္းသိမ္းရတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းထြန္းကုိ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ မူလကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပထားခဲ့ရင္ က်မကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ကာလဟာ စတင္ ဖမ္းဆီးတဲ့ ေန႔ရက္ကစၿပီး ေရတြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကုိ အခုလုိ လွည့္ပတ္ (လိမ္လည္) ေျပာဆုိေနရတာကုိက သူ႔အတြက္ အေတာ္ ပင္ပမ္းရွာမွာပဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဒီေတာ့ နဝတ ဟာ ခင္ဗ်ား ျပည္ပထြက္သြားဖို႔ ဖိအားေပး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ေပါ့။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ ျပည္ပကုိ ထြက္သြားဖုိ႔ သူတုိ႔ ဖိအားေပး စုိင္းျပင္းၾကပံုေတြကေတာ့ – ကုိယ့္သိကၡာကုိ ကုိယ္ေလးစားတဲ့ ဘယ္အစုိးရမ်ဳိးမဆုိ မေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ဳိးေတြကိုေတာင္မွ သံုးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ေလ- ဒါေတြထားလုိက္ပါေတာ့။ ဒါက သူတုိ႔နဲ႔ က်မၾကားက ျပႆနာပါ။ တျခားလူေတြ အမ်ားအျပား က်မထက္ အပံုႀကီး ပုိဒုကၡေရာက္ေနၾကပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခုအေျခအေနမွာ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ နဝတကုိ ဘာလုပ္ေစခ်င္ပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မတုိ႔ဟာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ပဲ စတင္ရမွာပါ။ ဒါမွ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘယ္လုိ ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းၾကဖို႔ လိုမယ္ဆုိတာကို က်မတို႔ သိလာမွာေပါ့။ နဝတ အေနနဲ႔ကလည္း ဒီလို ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးလုိက္တဲ့ အခါက်မွ မိမိတို႔ ဘာကုိ စုိးရိမ္ တြန္႔ဆုတ္ ျဖစ္ေနရသလဲ ဆုိတာလည္း ေပၚလြင္လာမယ္ေလ။ ၾကည့္ပါဦးရွင္- ဥပမာ က်မ မုိက္ကယ္လ္ကို လက္ထပ္ခဲ့တာကိုပဲ အေၾကာင္းကိစၥႀကီး တရပ္ အျဖစ္ ျမင္ေနတာပါပဲ။ နဝတက ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း နားလည္ပံုမရဘူး။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႔ အစည္းေတြက ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားျဖစ္ထြန္းေရး ကိစၥမွာ စိတ္အားထက္သန္မႈ ရွိၾကတယ္လုိ႔ ထင္သလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မူအားျဖင့္ သူတုိ႔က ဒီမိုကေရစီကုိ ယံုၾကည္ ထက္သန္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ နားလည္ရမွာကလည္း လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ သာလွ်င္ သူတို႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို အာမခံခ်က္ ေပးႏုိင္မယ္ ဆိုတာပဲေလ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူတုိ႔လည္း ဒုကၡေတြ ခံစားေနရတာကုိ က်မ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ အခုလို ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာကုိ က်မနားလည္ႏုိင္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီေရးကုိ “လူထုတရပ္လံုး” အႀကီးအက်ယ္ အားေပး ေထာက္ခံမႈရွိတာကုိ က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြဟာ ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အႏွစ္ (၃ဝ) ေလာက္ ေနခဲ့ၾကရၿပီးေနာက္ (လူေတြရဲ႕ စိတ္ေတြ) ေျပာင္းလဲ လာဖုိ႔ဆိုတာ အခ်ိန္ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဉာဏ္ရည္ အလြန္ေကာင္းတဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ရပိုင္ခြင္႔ေတြ အတြက္ေတာ့ လႈပ္ရွားသင့္သေလာက္ မလႈပ္ရွားဘူး လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကို အလြယ္တကူေတာ့ လွည့္ပတ္အရူးလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ မိမိတို႔ ကုိယ္ကုိ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ ကုိးစားမႈ ပိုမိုရွိလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရပါဦးမယ္၊ ဒီအပိုင္းမွာ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈက အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

က်မဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ျပည္သူေတြ အေၾကာင္းကုိပဲ စဥ္းစား ေနမိတယ္။ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ထဲက က်မရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ အေၾကာင္းလည္း ပါတာေပါ့။ ဒီမိုကေရစီကိုလိုခ်င္၊ ရခ်င္တယ္ ဆိုရင္ လူေတြဟာ ညီညြတ္ေနရပါ့မယ္။ က်မ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ေက်ာင္းသားေလးတခ်ိဳ႔ နယ္စပ္ဘက္ကုိ ေရာက္သြားၾကတယ္။ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ၿပီး ေလးစားထုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦး (ေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူး)က လက္နက္ကုိင္ လမ္းစဥ္ကို အေလးထားပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္နက္ကုိင္ လမ္းစဥ္သည္သာလွ်င္ စစ္အုပ္စုကုိ ဆန္႔က်င္ဖုိ႔ တခုတည္းေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္တယ္လို႔ ခံယူၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ရႈေဒါင့္ေတြ ေတာ္ေတာ္ စံုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ဟာ (ရည္မွန္းခ်က္အေပၚမွာ) ဆက္လက္ညီညြတ္ ေနရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုထိ က်မဟာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ ပစ္ပယ္မထားပါဘူး။ က်မတို႔ဟာ အျခားသူေတြ လုပ္ေဆာင္တဲ့ နည္းနာလမ္းစဥ္ေတြကို အေလာတႀကီး ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တာမ်ဳိး မလုပ္အပ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး က်မတုိ႔ဟာ တကယ့္ကုိပဲ သတၱိရွိေနၾကရပါ့မယ္။

သက္ေတာ္(၅ဝ) ၀န္းက်င္ရွိတဲ့ သံဃာေတာ္တပါးက က်မကို အၾကံဥာဏ္ (၂) ခ်က္ ေပးဖူးပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိလိုခ်င္ရင္ ဒုကၡခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားရမယ္၊ ေျဖာင့္မွန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ကို လိုခ်င္ရင္ အဆဲခံႏုိင္ဘို႔ ျပင္ဆင္ထားရမယ္လို႔ အမိန္႔ရွိဖူးပါတယ္။ ဒီဦးပဥၨင္းနဲ႔ သံဃာေတာ္ ခပ္မ်ားမ်ားကပဲ ဒီကာလအတြင္းမွာ အင္မတန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ အၾကံဉာဏ္ေကာင္းေတြ က်မကို ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္တဲ့ သာသနာေရးပုဂၢိဳလ္ႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ အမွန္တကယ္ နားလည္တဲ့ သူပါ။
(ဆက္ရန္)
( ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ )

Read More...

e mërkurë, 8 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 04

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း အပုိင္း (၄)

" - - တပ္မေတာ္ အေပၚမွာ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းကလြဲၿပီး ဘယ္လုိမွ သေဘာမထားပါဘူး။ - - - - အဲဒီအစြဲဟာ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ က်မေဖေဖ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ - - "

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ သမၼတႀကီး ကလင္တန္ ကုိ ဘာမ်ား မွာစရာ ရွိပါသလဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကုိ က်မ ျမင္ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္။ အဘက္ဘက္က တုိက္ခုိက္တာ ခံေနရတဲ့ ‘ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈ’ တခုကုိ ေထာက္ခံ အားေပးမယ္ ဆုိရင္ အင္မတန္ ျပတ္သားမႈ ရွိရပါ့မယ္။ က်မအေနနဲ႔ မၾကာခင္က အေမရိကန္ အထက္ လႊတ္ေတာ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ပါတ့ဲ အခ်က္အလက္ အသံုးအႏႈန္းေတြကို သိပ္သေဘာက်ၿပီး အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈကို ေထာက္ခံ အားေပးတဲ့ ထုတ္ျပန္ခ်က္သမွ်ကုိ အားတက္သေရာ ႀကိဳဆုိပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားအတြက္ ေပးလုိက္တဲ့ သမၼတႀကီး ကလင္တန္ရဲ႕ စာထဲမွာ ဒီလုိ အားေပး ေထာက္ခံခ်က္ေတြကုိပဲ ေရးသားလုိက္တာပါပဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မစၥတာ ရာဟင္မ္ရွင့္ - ကုလသမဂၢက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အတြက္ ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာထဲက ‘ျမန္မာႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရး က႑’ မွာ ‘ျပန္လည္ ညိွႏႈိင္းယူျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ေရးတို႔ အေၾကာင္း’ ကုိ က်မ ေလ့လာၾကည့္ၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီ အစီရင္ခံစာဟာ အင္မတန္ တိက် မွန္ကန္စြာပဲ ‘တိုးတက္မႈႏႈန္း’ နဲ႔ ‘ဖံြ႔ၿဖိဳးမႈ’ တို႔ရဲ႕ ကြာဟခ်က္ကို အေလးထား ခြဲျခားၿပီး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ တုိးတက္မႈႏႈန္းဟာ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ကိုေတာင္ အႏၱရာယ္ ေပးႏုိင္ေၾကာင္းလည္း ရွင္းလင္းျပထားပါတယ္။ စီးပြားေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တ့ဲနည္းနဲ႔့ ျမန္မာႏုိင္ငံကို တနည္းတလမ္းက ကူညီလုိၾကတယ္လုိ႔ ေျပာေနၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြဟာ ဒီအခ်က္ကုိ ေလ့လာသင့္ၾကတာေပါ့။

မစၥတာရာဟင္မ္ (UNDP)။ ။ ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ အင္အားဟာ သူ႔ႏုိင္ငံသားမ်ား အတြင္းမွာသာ ရွိတယ္လုိ႔ က်ေနာ္တို႔ နားလည္ထားပါတယ္။ အိမ္ေထာင္စု တခုဟာ လူေတြအတြက္ လံုျခံဳစိတ္ခ်မႈ မရိွဘူးဆိုရင္ ဒီႏုိင္ငံအတြက္ ေရွ႕ႏုိင္ငံေရး အလားအလာ သိမ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ မႏွစ္ေႏြရာသီက နယးူေယာက္ၿမိဳ႔မွာ စီစဥ္ခ်က္အရ ဒီမွာရွိတဲ့ ကုလသမဂၢ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ လုပ္ငန္းေတြကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ၿပီး ေက်းလက္အဆင့္ လုပ္ငန္းေတြကို ဦးစားေပးဖုိ႔ ရည္မွန္းခဲ့ပါတယ္။ အခုဆုိ က်ေနာ္တို႔ဟာ လုပ္ငန္းေတြကို လူေတြေပၚမွာသာ အေျခခံၿပီးမွ “ေနာက္ျပန္သြား” ေဆာင္ရြက္မႈမ်ိဳး ျပဳလုပ္ရပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဟုိတုန္းကတည္းက ရွင္တို႔ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ မွန္တယ္လုိ႔ က်မထင္ခဲ့တာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ အတြင္းကုိပဲ ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရကေတာ့ တမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာေပါ့။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကို က်မ အမွာစကား ပါးခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ က်မ အဲဒီႏုိင္ငံေတြကို အေလးေပး (ေဇာင္းေပး) ေျပာခ်င္တာကေတာ့ စီးပြားေရးစနစ္တခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာဟာ တဦးအေပၚတဦး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္မႈအေပၚမွာ တည္ပါတယ္ လို႔၊ အစိုးရနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတုိ႔ဟာ တဦးအေပၚတဦး ဘယ္ေလာက္ ယံုၾကည္ႏုိင္သလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။

ဘယ္သူမွ ယံုၾကည္ကုိးစားမႈ မရွိတဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို က်င္းပေနတာဟာလည္း ဘာမွ အသံုးက်လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထု ယံုၾကည္ စိတ္ခ်မႈ မရွိတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ေအာင္ျမင္ ျဖစ္ထြန္းလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်မႈ မပါတဲ့ ကုန္သြယ္မႈ လုပ္ငန္းဟာလည္း တကယ့္တုိးတက္မႈဆီကုိ ဦးတည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး တြက္ခ်က္လိုက္ရင္ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္သူမ်ားနဲ႔ မလုိခ်င္သူမ်ားအၾကားမွာ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ႏိုင္မႈ ရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီဟာလည္း တုိင္းျပည္အတြက္ ေထာက္ထားၿပီး က်မတို႔ လုိအပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဆြီဒင္၊ ၾသစေတးလ်နဲ႔ တုိင္းျပည္တခ်ဳိ႔ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ (လက္ရွိ မတင္မက် ျဖစ္ေနတဲ့) ျပႆနာအတြက္ ၾကားဝင္ျဖန္ေျဖသူေတြအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္တယ္ရယ္လုိ႔ အၾကံျပဳၾကပါတယ္။ ၾသစေတးလ် ကြန္ဖရင့္တခုမွာ ပါေမာကၡ စတုိင္းဘတ္ တက္ေရာက္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကြန္ဖရင့္က ၾကားဝင္ ျဖန္ေျဖမႈက႑အတြက္ ၾသစေတးလ်ကုိ ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္အတြက္ ကုလသမဂၢ အထူး ကုိယ္စားလွယ္ရဲ႕ က႑ကုိလည္း ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ဒီလုိ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးတာေတြဟာ တန္ဖိုးရွိတယ္လိ႔ု (အေရးပါတယ္လုိ႔) ထင္ပါသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဝင္ေရာက္ ျဖန္ေျဖေပးတယ္ ဆိုတာကေတာ့ အက်ိဳး မယုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္းပဲ ေျဖရွင္းၾကရမွာပါ။ အခုကိစၥဟာ အရွ႕အလယ္ပုိင္းမွာလုိ လူမ်ိဳးႏွစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ပဋိပကၡမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလုိ အေရးအခင္းမ်ဳိးမွာေတာ့ ဝင္ေရာက္ျဖန္ေျဖမႈဟာ အျမဲလုိလုိ အသံုးတည့္ေနတာေပါ့။

ဒီေနရာမွာ က်မ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ (က်မ အျခားသူမ်ားရဲ႕ သေဘာထားကုိေတာ့ မေျပာႏုိင္ေပမယ့္) က်မရဲ႕ ပုဂၢလ ဓိ႒ာန္အေနနဲ႔ကေတာ့ တပ္မေတာ္ အေပၚမွာ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းကလြဲၿပီး ဘယ္လုိမွ သေဘာမထားပါဘူး။ ဒီအခ်က္ကို တခ်ိန္က ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္ ေရာက္ေနစဥ္မွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ က႑ကုိ ေဆြးေႏြးၾကစဥ္တုန္းက က်မ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကေတာင္ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ တေစာင္ထဲမွာ က်မရဲ႕ အဲဒီရပ္တည္ခ်က္ကို ေဝဖန္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ တပ္မေတာ္ေပၚမွာ ထားတဲ့ အဲဒီ စိတ္ဓာတ္ကုိေတာ့ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်မ အဲဒီလို ေတြးေတာတာေတြဟာ သစၥာဂတိလုိ႔ ေခၚတဲ့ ဆႏၵစြဲေတြရဲ႕ ၾသဇာလႊမ္းမုိးေနေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအစြဲဟာ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ က်မေဖေဖ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တျခား အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လည္း က်မစိတ္ထဲ ဒီလုိ ခံယူခ်က္ျဖစ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
(ဆက္ရန္)
( ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ )

Read More...

e martë, 7 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 05

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း အပုိင္း (၅)


" - - သူတို႔ကို က်မက ယူရုိဆလားဗီးယား ဥပမာကုိ လွမ္းၾကည့္လိုက္ဖို႔ ညြန္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အတြင္းလႈိက္ၿပီး လူမ်ဳိးစု တစုနဲ႔ တစု ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ ကင္းမဲ့ေနတာကို ဘယ္သူကမွ မကုစားခဲ့ဘူး။ အခ်ိန္ဟာ ဒဏ္ရာတိုင္းကုိ ကုစားမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး - - "

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားသိတဲ့ အတုိင္းပဲ – အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဥေရာပမွာ ျမန္မာျပည္သားေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။ ဗန္ေကာက္မွာ၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ျမန္မာအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ ျမန္မာ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ဘာမ်ား မွာခ်င္သလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ မွာခ်င္တာကေတာ့ “ညီညြတ္ၾကပါ”လုိ႔ ဆုိတာတခုပါပဲ။ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ကေတာက္ကဆေတြ ျဖစ္မေနၾကပါနဲ႔ လုိ႔။ ဆန္႔က်င္ေရးအုပ္စု(အင္အားစု) ေတြ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္ ဆိုတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကိုေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာလုိက္မယ္၊ ကြဲျပဲတာမ်ဳိး မလုပ္ျပၾကနဲ႔ လုိ႔။ အေၾကာင္းအရာ တခုခုအေပၚမွာ သေဘာတူညီမႈ မရၾကဘူးဆိုရင္ အဲဒီအရာကုိ ေခြၽးသိပ္ ထားလုိက္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔လည္း က်မအေနနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္စြဲၿပီး လုပ္ငန္းေတြကို မခ်မွတ္ေစလုိတာပါ။ အားလံုး ဗိုလ္ လုပ္ခ်င္ၾကၿပီး ေနာက္လုိက္တပ္သား မရွိတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးကုိ မေရာက္ေစခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း လုပ္ငန္းစဥ္တခုကုိ ဆံုးျဖတ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ပုဂၢိဳလ္စြဲေတြ ေဘးဖယ္ၿပီး အေျခခံမူေပၚမွာသာ အေျချပဳ ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္တာပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္ (NYT) ။ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ႏုိင္ငံတကာ ရင္ျပင္မွာေတာ့ ခင္ဗ်ားလုိ ဥပဓိရုပ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေပၚမွာ အေျချပဳၿပီး အာရုံစုိက္ႏိုင္တာကလည္း တကယ္ အသံုးဝင္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ တကယ္လုိ႔ အဲဒီလုိ အေထာက္အကူ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်မကုိ ဟန္ျပပုဂၢိဳလ္ေနရာမွာ ထားတာကုိ လက္ခံရမွာေပါ့။ က်မတုိ႔အားလံုးဟာ ပုထုဇဥ္ေတြမို႔ အေရးေပးခံရတယ္ ဆိုရင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မ စဥ္းစား ေတြးေျမာ္ေနတာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရဲ႕ ေရရွည္အေရးကိစၥအတြက္ ပါပဲ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္(NYT)။ ။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြအေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ အခု ဘယ္လုိဆက္ဆံႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္သလဲ။ ကုန္သြယ္ေရးကိစၥမွာ ကန္႔သတ္ထားသလား။

မစၥတာရာဟင္မ္(UNDP)။ ။ ကုန္သြယ္ေရးကေတာ့ ဒီႏိုင္ငံကုိ ပိုမိုပြင့္လင္းလာေစတဲ့ အသြင္ ေဆာင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ပိုမိုဆက္ဆံလာတဲ့ ကိစၥမွာ ကုန္သြယ္ေရးဟာ တန္ဖုိးရွိတဲ့ ကရိယာတခုလုိ႔ ထင္ရပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ရွင္တို႔ ကုန္သြယ္ေရး ကန္႔သတ္မႈအတြက္ ေျပာေနၾကတယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေတြးအေခၚ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ရွိပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္မ်ဳိး အေပၚ အျငင္းပြားမႈဟာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖေပၚမယ့္ပံု မေပၚပါဘူး။ ရုိးရုိး အရပ္သားေတြကို ထိခုိက္မယ့္ လုပ္ရပ္ေတြကို လူေတြက မလုပ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ တည္ဆဲ ကုန္သြယ္မႈ လုပ္ငန္းေတြဟာ တကယ္ပဲ လူထုကုိ အေထာက္အကူ ျပဳေနသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အစုိးရကို တည္ျမဲေနေစဖုိ႔ အခြင့္အေရး ေပးေနသလား၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ မဖြံ႔ၿဖိဳးလာခင္ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတဲ့ ဥပမာ အေနနဲ႔ လူေတြက ဘယ္ႏုိင္ငံေတြကို ဥပမာ ေပးသလဲ၊ လူေတြက အာဆီယံႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ျဖစ္ေပၚ တုိးတက္မႈ ပံုသ႑ာန္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခခံနဲ႔ ကြာျခားလွပါတယ္။ ဥပမာ- အင္ဒိုနီးရွားကုိ ၾကည့္ပါ။ ဆူဟာတုိ အာဏာရယူလာတဲ့ေနာက္ ပံုစံကလည္း အလြန္ ကြာျခားလွတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ နည္းရတာကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကုိ မေလးစားခဲ့လုိ႔ပါပဲ။ အဲဒီလို လုပ္ရပ္က ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရမႈကုိ ကိုင္လႈပ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ အလားတူ ကိစၥမ်ဳိး အာဆီယံႏုိင္ငံေတြမွာ မျဖစ္ပါဘူး။ အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာ အစုိးရအေပၚ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရမႈ တည္ရွိေနပါတယ္။ ဆူဟာတုိက စစ္တပ္ အသံုးစရိတ္ကုိေတာင္ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ပါေမာကၡ စတိုင္းဘတ္က ဂ်ပန္နဲ႔ စင္ကာပူတို႔ရဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္ပံုအေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဆိုလိုတာက နဝတနဲ႔ ပိုၿပီး နီးနီးကပ္ကပ္ ဆက္သြယ္တဲ့ ပံုစံေပါ့ေလ။ သူတုိ႔က ေထာက္ပ့ံ ကူညီမႈေတြကုိ ခြ်င္းခ်က္မထားဘဲ တုိးေပးသင့္တယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ေနၾကတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဒီလုိလုပ္လုိက္လုိ႔ လက္ရွိအေျခအေနကုိ ဘယ္လုိ တိုးတက္လာေစမယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကတာလဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ နဝတက သူတုိ႔ရဲ႕ မူဝါဒကုိ ေပ်ာ့ေျပာင္းမႈဘက္ဆီ ေျပာင္းလဲေနတ့ဲပုံ ျပေနတယ္။ ကခ်င္လူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရရိွပံုေပၚတယ္။ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္ဆုိင္ရာ ေအဂ်င္စီ UNHCR ရုံးခြဲကို ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးတယ္။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခြင့္ က်ေနာ့္ကုိေပးတယ္။ က်ေနာ္ ေတာင္းဆိုသမွ်ကိုလည္း လုိက္ေလ်ာေပးပါတယ္။ သူတုိ႔က ေျပာတယ္- မွန္ကန္တ့ဲဘက္ဆီကို သူတုိ႔ ဦးတည္ေနတာမို႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အေနနဲ႔ တုန္႔ျပန္ေစခ်င္ပါတယ္ေပါ့။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ရွင္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကုိ က်မ ေကာင္းေကာင္း မလုိက္ႏုိင္ေသးဘူး။ ရွင္ဆိုလုိခ်င္တ့ဲပံုကုိ က်မ နားလည္သေလာက္ကေတာ့ နဝတဟာ စီးပြားေရး အေထာက္အပံ့ေတြ ရလုိ႔ အခုလုိ မူေျပာင္း ေဆာက္ရြက္ေအာင္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရွင္ အခု ေျပာေနပံုအရ စီးပြားေရး အကူအညီရဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ သူတုိ႔ ဒီလုိ ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ေနသလုိ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ နဝတ မူေျပာင္းၿပီး လုိက္ေလ်ာမႈတခ်ဳိ႔ ရွိလာတာဟာ အျပဳသေဘာ ဆက္ဆံေရးေတြ၊ စီးပြားေရး ဆက္ဆံမႈေတြေၾကာင့္လား။ ဒါမွမဟုတ္ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ေတြ ရလာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ေနတာလား ဆိုတာပါပဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္ ။ ။ ဂ်ပန္နဲ႔ စကၤာပူတို႔ ဆိုလုိခ်င္တာကေတာ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ မူဝါဒဟာ (ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ) သိပ္ ျပင္းထန္လြန္းတယ္၊ နဝတကုိ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြမွာ ပုိၿပီး တုိးတက္လာဖုိ႔ဆိုရင္ သူတုိနဲ႔ အျပဳသေဘာ ဆက္သြယ္သင့္တယ္ ေပါ့။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုထဲက လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ အဆုိအရေတာ့ “မုန္႔တဘက္ - တုတ္တဘက္” မူဝါဒကို က်င့္သံုးသင့္တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ တခ်ဳိ႔လူေတြက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ကင္းကြာေနၿပီလုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္အေပၚမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ မူဝါဒ ဘယ္လုိ ထားသင့္သလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ျမန္မာျပည္အေပၚ အျပဳသေဘာ ဆက္ဆံလုိသူေတြရဲ႕ အျမင္ဟာ ၾကည္လင္သလား မၾကည္ဘူးလားဆုိတာ က်မအေနနဲ႔ေတာ့ မေရရာလွပါဘူး။ “မုန္႔တဘက္ - တုတ္တဘက္” ဆက္ဆံေရးမွာ တုတ္က ဘာကုိ ဆုိလိုတာလဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ တုတ္ဆိုတာက ေထာက္ပံ့ကူညီမႈေတြပဲေလ။ ကမၻာ့ဘဏ္ အကူအညီေတြကို ဆုိင္းင့ံထားမယ္၊ ကုလသမဂၢ အကူအညီနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံမႈေတြကို ကန္႔သတ္ထားမယ္၊ အာရွဘဏ္ ေခ်းငွားတာေတြကုိ ျငင္းပယ္ထားမယ္၊ ဂ်ပန္ရဲ႕ အဆိုအရေတာ့ အကူအညီေတြ ေပးျခင္းဟာ ဆက္ဆံေရးေတြ ပုိတိုးတက္လာေစတယ္ေပါ့။ တခ်ဳိ႔က ေျပာၾကတယ္၊ အေမရိကန္ကေတာ့ တုတ္ပဲ ျပေနတယ္ တဲ့။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီးေတာင္ မထားဘူး၊ ေနာက္ၿပီး နဝတကုိ က်ေနာ္တုိ႔ တခ်ိန္လံုး ရႈတ္ခ် ေဝဖန္ေနပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဂ်ပန္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕တုတ္ဆိုတာက ဘာကုိဆိုလုိတာလဲ၊ အေထာက္အပံ့ေတြ ေပးေနတာကုိ ဆိုလုိတာမဟုတ္လား။ သူတို႔က တုတ္ကုိေတာင္ ဖယ္ပစ္ခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား။

မစၥတာရာဟင္မ္။ ။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ အေခ်အတင္ ေျပာဆိုေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကုိ ဝါက်ပံုစံ ေျပာင္းဖြဲ႔ၿပီး ၾကည့္ဖုိ႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကတာက “အေထာက္အပံ့ေပးျခင္းျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။ အယူအဆ သေဘာကေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလာေစဖုိ႔ တန္ဖုိးတခု ေပးဆပ္ရမယ့္ သေဘာပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလာဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲလာေစမယ့္ ကြ်မ္းက်င္မႈ အေထာက္အကူေတြပါ ေပးဖို႔ အဆင္သင့္ရိွရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အခု ေျပာေနၾကတာက စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ တခုတည္းကုိလား။ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေရာ ပါပါသလား။ အဲဒီလုိပါတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈေတြမွာ ခြၽင္းခ်က္ေတြပါ ပူးတြဲ ထည့္ေပးရပါလိမ့္မယ္။ ခြၽင္းခ်က္နဲ႔ ေထာက္ပံ့ ကူညီတာမ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ခြၽင္းခ်က္မ်ဳိးေတာ့ ျဖစ္ရပါ့မယ္။ က်မအေနနဲ႔ကေတာ့ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾကရမယ္ ဆိုတဲ့ ခြၽင္းခ်က္ေပါ့။ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈဟာ ကိစၥေျမာက္မ်ားစြာဆီကုိ ဦးတည္သြားႏိုင္ပါတယ္။ က်မကို “ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္ခ်င္သူ” လုိ႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စားပြဲ တဘက္တခ်က္မွာ ထုိင္ရင္း ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္ၿပီး ေတြ႔လုိတာပါ။ နဝတ ဟာ လက္နက္ကုိင္ အင္အားစုေတြနဲ႔ေတာ့ စကားေျပာႏိုင္ၿပီး တရားဝင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ေတာ့ စကားမေျပာခ်င္ဘူး။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကိစၥမွာ က်မကေတာ့ ဘာခြ်င္းခ်က္မွ မထားပါဘူး။ နဝတ နဲ႔ က်မ အခ်ိန္မေရြး ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဒု- ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ က်ေနာ့္ကုိ ေျပာျပခ်က္အရေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ သူ႔လူေတြကုိ လႊတ္ဖူးတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မက ဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းထြန္းကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကိစၥေတြကိုပဲ စဲြစြဲၿမဲၿမဲလုပ္ဖုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ က်မ ျပည္ပကို ထြက္သြားဖုိ႔ အေၾကာင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်မ ပယ္ခ်လုိက္တယ္၊ လက္မခံဘူး။ နဝတဟာ ဖိအားေပးတာ အေတာ္ခံေနရပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ ဖိအားေပးမႈကလည္း ရွိေနတယ္။ ဖိအားေပးမႈဟာ အၿမဲတမ္း အလုပ္ျဖစ္ တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပြဲသာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ က်မတုိ႔အားလံုးအတြက္ ပုိေကာင္းလာၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္လာၾကလိမ့္မယ္။ ဒါကေတာ့ အားလံုးဘက္ အျပဳသေဘာ ေစတနာေတြ ပါၾကရင္ေပါ့ေလ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်မကုိ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကူညီမႈေတြ ေပးဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားၾကပါနဲ႔။ ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္ထြန္းေရး အတြက္ကိုပဲ ကူညီၾကဖုိ႔ စဥ္းစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီမွာျဖစ္ေနတဲ့ မတင္မက် ျပႆနာကုိ တုိးတက္ ေပါက္ေျမာက္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ တခုတည္းေသာ လမ္းစကေတာ့ျဖင့္ ‘ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြျပဳလုပ္ျခင္း’ ဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ဟာ အေရးႀကီးလွပါတယ္။

ေတာင္အာဖရိကရဲ႕ အေနအထားကုိ ၾကည့္ပါ။ အကယ္၍သာ ေအအင္န္စီ နဲ႔ အစုိးရအဖြဲ႔သာ (၁ဝ) ႏွစ္ေလာက္ ေစာၿပီး ေဆြးေႏြးပဲြ ထုိင္ျဖစ္ခဲ့ၾကမယ္ဆုိရင္ နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလား အခု အေမြခံ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အခက္အခဲ အေနအထားေတြဟာ ဒီေလာက္ကို ဆုိးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အင္ကာတာနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ ရန္ျဖစ္ေနရတာေတြဟာလည္း အခုေလာက္ အစြန္းေရာက္ေနၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ယူၿပီးေတာ့ လုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ သူတို႔ကို က်မက ယူရုိဆလားဗီးယား ဥပမာကုိ လွမ္းၾကည့္လိုက္ဖို႔ ညြန္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အတြင္းလႈိက္ၿပီး လူမ်ဳိးစု တစုနဲ႔ တစု ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ ကင္းမဲ့ေနတာကို ဘယ္သူကမွ မကုစားခဲ့ဘူး။ အခ်ိန္ဟာ ဒဏ္ရာတိုင္းကုိ ကုစားမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
(ဆက္ရန္)
( ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ )

Read More...

e hënë, 6 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 06

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း အပုိင္း (၆) ၀ါရွင္တန္အနီးတ၀ုိက္တြင္ေနထုိင္ေသာ ျမန္မာအတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္၂ဦး (ဓာတ္ပုံ - getty image)


မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိ ေမွ်ာ္မွန္းထားသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က အခရာမဟုတ္ပါဘူး။ က်မဟာ ဟန္ျပပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္နဲ႔ ေရာင့္ရဲေနပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး က်မဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ႏုိင္ကိုင္ႏိုင္စြမ္း အလြန္ရွိၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ထဲမွာေရာ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ပါရွိၾကပါတယ္။ လက္ရွိ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ထဲမွာေတာင္ လူေတာ္လူေကာင္းတခ်ဳိ႔ ရွိေနပါတယ္။ က်မဆီကုိ ရွင္ လာေရာက္လည္ပတ္တာဟာ အေတာ့္ကုိ ထူးျခားမယ္ အေရးပါမယ္လုိ႔ နဝတကေတာ့ ယူဆမွာပါပဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ က်ေနာ္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲသြားၿပီး တျခား ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ေတြ႔ဆံုခြင္ရဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံထားပါတယ္။ က်ေနာ္က သူတုိ႔ကုိယ္စား စကားေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက သေကၤတ ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံပါပဲ။ ခင္ဗ်ားႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္က ဘာျဖစ္မလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ ရည္ေမွ်ာ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဆိုရင္ ျပႆနာေတြကို တဦးနဲ႔တဦး ေတြ႔ဆံု ေျပာဆိုၾကၿပီး ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ဳိးကို ျမင္လိုပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဟာ ျပႆနာ အားလံုးကုိ ေျဖရွင္းေပးမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကုိ က်မ အျမဲပဲ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ တည္ေထာင္တယ္ ဆုိတာက ျပႆနာေတြ ရွင္းႏုိင္ဖို႔ အစျပဳတာပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီမိုကေရစီနစ္ဟာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ စနစ္ တခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီစနစ္ဟာ စမ္သပ္ၿပီးသမွ် တျခားစနစ္ေတြ ထက္ေတာ့ အပံုႀကီး ပုိေကာင္းပါတယ္။

လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီနစ္မွာ လူေတြဟာ စကားေျပာဖို႔ အရင္ စဥ္းစားၾကၿပီး တုိက္ဖို႔ခုိက္ဖုိ႔ကို ေနာက္ဆံုးက်မွသာ စဥ္းစားၾကပါတယ္။ အကယ္၍ တုိက္ခုိက္တာကို အရင္ဆံုး ျပဳလုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေျခကုန္လက္ပန္းက်တာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္သြားၾကပါလိမ့္မယ္။ ပါလီမန္ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ (ျပင္သစ္ဘာသာစကားအရ) စကားေျပာျခင္းလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ စကားေျပာဆုိၾကတာက ၿပိဳင္ဆိုင္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာထက္ ေကာင္းပါတယ္။ ၿပိဳင္ဆိုင္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာက တဘက္နဲ႔ တဘက္ ပစ္ခတ္ ၾကတာထက္ ပိုေကာင္းပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီကုိ က်မ အာရွပံုစံ၊ ျမန္မာပံုစံ စသျဖင့္ ရႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္ပံုစံေဖာ္ေဖာ္ အဲဒီႏုိင္ငံအတြက္ သီးျခားပံုစံ ျဖစ္သြားမွာပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာ အေမရိကန္ျပည္မွာ ဆုိရင္ ၿဗိတိႏုိင္ငံနဲ႔ မတူပါဘူး။ ကြာျခားခ်က္ေတြကေတာ့ ရွိေနမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ အေျခခံမူ သေဘာေတြကေတာ့ ရွိေနရမွာျဖစ္ပါ။ “ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္” က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်မတုိ႔ အေပၚ ဖိစီးဖူးလုိ႔ နဝတက ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ “ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္” နဲ႔ ဖိစီးဦးမွာကုိေတာ့ က်မက ခုအခ်ိန္မွာ ခပ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။

အယူအဆမတူတဲ့ ကြဲျပား ျခားနားခ်က္ေတြကို လူေတြဟာ မေၾကာက္မရြံ႔ဘဲ ေျဖရွင္းႏုိင္ၾကမယ့္ ႏိုင္ငံမ်ဳိးကုိ က်မ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာပ်က္ရမွာ၊ မ်က္ႏွာနာရမွာမ်ဳိး အတြက္ ေၾကာက္ရြံ႔စုိးရိမ္မႈ ကင္းတဲ့ တုိင္းျပည္မ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အေပးအယူနဲ႔ ညိွႏႈိင္းမႈေတြ လုပ္ရတာမ်ဳိး ရွိမယ္၊ ဒါေပမယ့္ သေဘာတူညီခ်က္ တရပ္ရပ္ေတာ့ အျမဲတမ္း ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရမႈဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ အခရာ အက်ဆံုး အဓိက ေသာ့ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ကနဦး ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပဲြကို ဘယ္လုိပံုစံ ဘယ္လုိသ႑ာန္မ်ဳိး ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ အၾကံျပဳခ်င္သလဲ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ပံုစံလား (ၾကားခံတဦးခံၿပီး) သံုးပြင့္ဆုိင္ပံုစံလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ကနဦး ေတြ႔ဆံုပဲြမွာ တဦးကုိတဦး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ တည္ေဆာက္ၾကရမွာမို႔ ပါဝင္ၾကသူေတြ ေျပာဆိုၾကတဲ့ စကားလံုးေတြအေပၚ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေတြလည္း ပါလာမွာေပါ့။ တဦးက ေျပာဆိုတဲ့ စကားရပ္ေတြကုိ တဦးက တကယ္ပဲ ယံုၾကည္တယ္ စိတ္ခ်တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္မင္မႈနဲ႔ ေစတနာ သဒၵါတရားေတြဟာ ျဖစ္ထြန္းလာၾကမွာပါပဲ။ ဒီေနာက္ေတာ့ ရုိးရုိးစင္းစင္း သေဘာေတြနဲ႔ အေပး အယူ အေလွ်ာ့ အတင္းေတြ လုပ္ၾကဖို႔ ျဖစ္လာမွာေပါ့။ ၁၉၈၉-၁၉၉၅ ထိန္းသိမ္းခံရစဥ္ကေတြ႔ရေသာ ေဒၚစု ႏွင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕(ဓာတ္ပုံ-MNA)


“ခင္ဗ်ားကုိ သိပ္မုန္းတယ္”လုိ႔ က်မကို ေျဗာင္ဖြင့္ေျပာၿပီး ေျပာသလုိက်င့္သံုးတာကုိ လက္ခံႏိုင္ေသးတယ္။ လိမ္ညာ လွည္ျဖား ေျပာဆုိတာကိုေတာ့ လံုးဝ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရမႈဟာ အနိမ့္ဆံုး အဆင့္ တဆင့္ ေလာက္မွာသာ ရွိမွ ေမတၱာေစတနာ သဒၵါတရား ပြားမ်ားႏုိင္မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးကုိ ေရာက္ႏုိင္မွာပါ။ က်မ တဦးတည္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႔အားလံုး ဒီမုိကေရစီကို လုိခ်င္ၾကပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အမ်ားစုရဲ႕သေဘာအျမင္မ်ားကို အေလးထားဂရုျပဳၾကမယ့္ စနစ္ပါ။ NLD ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႔ က်မ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ က်မအျမင္ကေတာ့ လုပ္ငန္းစကတည္းက က်မတို႔ဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ရဲ႕ အေျခခံမူေတြအတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ က်င့္သံုးၾကဖို႔ လိုလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ “ကရုဏာသခင္အာဏာစနစ္” မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ရွင္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ဆုိတာ ေလာကနိဗၺာန္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူတုိင္းကို သူတုိ႔ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစား ဖန္တီးႏိုင္ၾကဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ဖြင့္ေပးထားတဲ့စနစ္ပါ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ သမၼတႀကီးကလင္တန္က ခင္ဗ်ားဟာ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္ တက္ခဲ့တ့ဲအေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက သူ႔အရင္ တက္သြားခဲ့သူလုိ႔လည္း ေျပာျပပါတယ္။ သူက ခင္ဗ်ားကုိ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ေၾကာင္းနဲ႔ အေကာင္းဆံုးေတြ ျဖစ္ထြန္းပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းလုိက္ေၾကာင္း က်ေနာ့္ကုိ တဆင့္စကား ပါးခုိင္းလိုက္ပါတယ္။ သူဟာ လူေတာ္လူေကာင္း တေယာက္ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ပုိၿပီး တုိးတက္ လာေအာင္ ႀကိဳးစား ေျပာင္းလဲေနသူ တဦး ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေနာက္ၿပီး သူ႔မွာ ဇနီးေကာင္းတေယာက္လည္း ရွိေနတယ္ေလ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ သမၼတႀကီး ကလင္တန္က အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ က႑မွာ ဦးစားေပး ရည္မွန္းခ်က္သံုးရပ္ကုိ ျပဌာန္းထားပါတယ္။ ကုန္သြယ္ေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔ လူအခြင့္အေရး ဆိုတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တင္းမာတဲ့ မူဝါဒနဲ႔ ကုန္သြယ္ေရးအခြင့္ထူးခံစားခ်က္ေတြမွာ တရုတ္ျပည္ကုိ ကုိင္ထားပါတယ္။ ကုလသမဂၢမွာဆိုရင္ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ေကာ္မရွင္ ျဖစ္ထြန္းလာဖို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ထက္ထက္သန္သန္ တြန္းအားေပး ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေကာ္မရွင္မွာ မဟာမင္းႀကီး ခန္႔ထားခံရတ့ဲ သံအမတ္ႀကီး အာယာလာဆိုက ခင္ဗ်ားကို လာေတြ႔ခ်င္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ သူ႔အလာကုိ ႀကိဳဆိုလ်က္ပါရွင္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ရင္ ဘယ္သူကုိမဆို ေတြ႔လိုပါတယ္။ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ ပိတ္ပင္ တားဆီးေနတာက က်မ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွင့္ကုိ က်မနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ လာေတြ႔ခြင့္ေပးပါလိမ့္ ဆိုတာကုိ က်မ အံ့ၾသေနမိတယ္။ ပထမပိုင္း သူတို႔ အဆုိအရ လႊတ္ေတာ္အမတ္ မစၥတာ ရန္ဂယ္လ္ နဲ႔ တျခားပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ဦး လာေတြ႔ၾကမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ႏုိဝင္ဘာေလာက္မွာလို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မကို သူတုိ႔သံုးေယာက္ရဲ႕ နာမည္ ေျပာပါတယ္။ ေတြ႔ဆံုေရးအတြက္ က်မရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ ရွင္းလင္း အေၾကာင္းၾကား ေရးလုိက္မယ္လ႔ုိ အဆိုျပဳလုိက္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ မုိက္ကယ္လ္က တဆင့္ ဒီအေၾကာင္းၾကားခ်က္ကို ပုိ႔မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အေမရိကန္သံရံုးကို ပို႔မယ္ေပါ့။ အဲလုိ ပို႔တဲ့ စာမိတၱဴကုိလည္း နဝတကိုပါ ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က က်မ အဆိုျပဳတာကို လက္မခံၾကပါဘူး။ ရွင္တို႔ပဲ သံုးသပ္ၾကည့္ၾကပါ။ ဘယ္သူက တင္းမာေနၿပီး ဘယ္သူက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနတယ္ ဆိုတာကိုေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိုက္ကယ္လ္က ဒီသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို ႏႈတ္နဲ႔ပဲ အေၾကာင္းၾကားႏုိင္ေတာ့တာေပါ့။

မုိက္ကယ္လ္ဟာ ဒီကိုေရာက္ေနတုန္း သံတမန္ေတြနဲ႔ မေတြ႔ဆံုဘူး ဆိုတာကို သေဘာတူထားတာပဲလို႔ နဝတက ဆုိပါတယ္။ ဒီ သေဘာတူထားခ်က္ကုိ လုိက္နာဖို႔ မုိက္ကယ္လ္က ဂရုစုိက္ပါတယ္။ က်မကလည္း က်မကုိ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ဥပေဒပါ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို သတိထား ေစာင့္ထိန္းပါတယ္။

ပါေမာကၡယိုကုိတာကို က်မနဲ႔ ေပးမေတြ႔ေတာ့ဘူးလုိ႔ သိလုိက္ရတဲ့ေနာက္ က်မ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရွင္တုိ႔ကိုေတာ့ လာေတြ႔ဖုိ႔ ခြင့္ျပဳၿပီး ကုလသမဂၢက (ဥပေဒသေဘာအရ) တကယ္ လာေတြ႔ခြင့္ရွိသူ တဦးကုိ လာေတြ႔ခြင့္ ပိတ္ပင္လုိက္တယ္ဆိုတာဟာ ကုလသမဂၢကုိ သူတုိ႔ ေစာ္ကားရာ ေရာက္ေတာ့မယ္လုိ႔ ခံစားမိပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိး က်မအေနနဲ႔ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ (ဒါေၾကာင့္ က်မကို လာေတြ႔ဖို႔ သတ္မွတ္ခ်က္သံုးရပ္ ခ်ရာမွာ ကုလသမဂၢ ကိုယ္စားလွယ္ တဦး ပါဝင္ေရးကို ထည့္သြင္းထားပါတယ္။)

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ မိုက္ကယ္လ္ဆီက အေၾကာင္းၾကားတ့ဲစာကို က်ေနာ္ ဝါရွင္တန္၊ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနက တဆင့္ ရပါတယ္။ စာထဲမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ (၃) ရပ္ကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီကို ခရီးထြက္အလာမွာ မုိက္ကယ္လ္ကို ဝင္ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဝါရွင္တန္မွာ အခု က်ေနတဲ့ ႏွင္းမုန္တိုင္းကို လြတ္သြားလို႔ ရွင္ေတာ့ ေပ်ာ္ေနမွာပဲေနာ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ က်ေနာ္ ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္ကုိလည္း ဝင္ၿပီး အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အာရွေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ အဖြဲ႔ အျပင္ တျခားလူ႔ အခြင့္အေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ အားလံုးက ခင္ဗ်ားအတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းေတြ ေပးပို႔လုိက္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္က ဗန္ေကာက္မွာရွိတဲ့ NLD အတိုက္အခံ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားနဲ႔လည္း ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႔ တဝုိက္က NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြနဲ႔ေကာ ေတြ႔ခဲ့ရဲ႕လား။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ သူတုိ႔ကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဒီခရီးစဥ္အတြက္ အေတာ့္ကို စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကပါေလရဲ႕။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ သူတို႔ကို ေျပာေပးပါ။ ညီညီညြတ္ညြတ္ ေနထုိင္လုပ္ကိုင္ၾကပါလို႔။

( စကား၀ုိင္း အပုိင္း ၇ ကုိ ဆက္လက္ဖတ္ရွဳပါ။ အပုိင္း ၁၀ တြင္ အဆုံးသတ္ပါမည္။)

(ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ)

Read More...

e diel, 5 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 07

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း အပုိင္း (၇)

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ က်ေနာ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လ (၂၉) ရက္ေန႔က လာတုန္းက ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြခြင့္ရဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့တုန္းက သူတို႔ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိသားစုလည္း ေရာက္ေနတာမို႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ ကိစၥမွာ သိပ္ရႈပ္ေထြးေနမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္လည္း NAFTA သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ပါဝင္ လံုးပမ္းေနရၿပီး သမၼတႀကီး ကလင္တန္နဲ႔လည္း နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးတဲြ ေဆာင္ရြက္ေနတာကုိ ေတြ႔သြားၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဇန္နဝါရီလထဲမွာ ဝါရွင္တန္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး (ဦးေသာင္း) က က်ေနာ့္ကုိ ခ်ည္းကပ္လာပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဒီေတာ့ကာ အမ်ိဳးသားညီလာခံ ျပန္မစခင္ ရွင့္ကုိ သူတို႔က ဒီကို လာေစခ်င္တယ္ ဆိုပါေတာ့။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဂ်ီနီဗာမွာ က်င္းပေတာ့မယ့္ လူ႔အခြင့္အေရး စည္းေဝးပြဲ မစတင္မီမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အလည္အပတ္ ခရီးကို သူတုိ႔ ဦးစားေပး စီစဥ္တယ္ဆုိတာ ရွင္းေနပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မက နဝတနဲ႔ စကားမေျပာခ်င္ဘူး ဆိုတာ မမွန္ပါဘူး။ က်မသူတုိ႔ထဲက တခ်ိဳ႕ကုိေတာ့ ေျပာဖို႔ ျငင္းလုိက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူတုိ႔က အရာရွိႀကီးေတြ၊ ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးလူေကာင္းေတြလုိ ျပဳမူ က်င့္ၾကံတာမ်ဳိး မဟုတ္လုိ႔ပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ဘယ္အေၾကာင္းအရာ ေပၚမွာမဆုိ ခင္ဗ်ား ေဆြးေႏြးႏုိင္ပါ့မလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေဆြးေႏြးၾကတယ္ဆိုတာ တမဟုတ္ခ်င္းကိစၥမွ မဟုတ္ပဲေလ။ ေဆြးေႏြးပဲြဆိုတာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ရွိရပါ့မယ္။ တဘက္တည္းရဲ႕ ေျပာဆုိေနသံခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး။ တခုတည္းေသာ ကန္႔သတ္ရမယ့္ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ က်မကုိ ျပည္ပ ထြက္ခြာသြားဖို႔ တုိက္တြန္းမယ့္ ကိစၥပါပဲ။ အဲဒီကိစၥကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမယ့္ ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ နဝတနဲ႔ NLD သေဘာတူညီခ်က္ တရပ္ ရရွိၿပီး ဒီမုိကရက္တစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးဆီ ဦးတည္သြားမယ့္ အခြင့္အလမ္းကို ေတြ႔မိသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အဲဒီဟာ ဟာ ေလးနက္ တည္ၾကည္မႈရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီပဲ ျဖစ္ရပါ့မယ္။ အတုအေယာင္ ဒီမုိကေရစီေတာ့ မျဖစ္ေစရပါဘူး။

တုိင္းျပည္ထဲက အင္အားစုတုိင္းဟာ သူ႔က႑နဲ႔သူ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိေနၾကရပါ့မယ္။ က်မ အဲဒီအခ်က္ကို အျမဲ လက္ခံထားပါတယ္။ က်မတုိ႔ အေနနဲ႔ ဘယ္သူဟာ ဘယ္အခန္းက႑မွာ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမယ္ ဆုိတာကို သေဘာတူညီခ်က္ ရယူၾကရပါ့မယ္။ က်မကေတာ့ အာဏာခဲြေဝယူေရးဆုိတဲ့ စကားကို မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈကို အေျချပဳတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကိုပဲ လုိလားပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုက လက္ခံႏိုင္တဲ့ အစီအစဥ္ဆိုရင္ က်မ လက္ခံႏုိင္ပါတယ္။ သီအုိရီသေဘာ ေျပာရရင္ အမည္ခံ ဒီမုိကေရစီပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္လို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုရဲ႕ ယံုၾကည္ ကိုးစားမႈ မရွိရင္ေတာ့ အဲဒီ ဒီမုိကေရစီမ်ိဳးဟာ ဘာတန္ဖုိးမွ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံကို ၾကည့္ပါ။ အေျခခံ ဥပေဒ တရပ္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူတုိင္းဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္အေပၚ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီကို ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ေနၾကပါတယ္။

အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေၾကညာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ဖို႔ ဆိုတာ က်မအေနနဲ႔ သိပ္ခက္ပါတယ္။ က်မတုိ႔ NLD ထဲက လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အတိုက္ခံေတြကို ထိေရာက္တဲ့ က႑ တရပ္ေပးအပ္ဖုိ႔ အင္မတန္ စိတ္ထက္သန္ ခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီလုိမွ မလုပ္ခဲ့ရင္ တုိင္းျပည္အတြက္ ဘယ္ေကာင္းႏိုင္ပါ့မလဲ။ NLD ကို အျမဲတမ္း ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ေစာင့္ေစာင့္စည္းစည္း ျဖစ္ေနေအာင္္ ထိန္ေက်ာင္းထားႏုိင္ဖုိ႔ နည္းလမ္းတရပ္ လုိတယ္ မဟုတ္လား။

အတုိက္အခံရွိေနျခင္းဟာ ဒီကိစၥအတြက္ အေထာက္အကူ ရတာေပါ့။ အတုိက္အခံအမတ္ နည္းနည္းပဲ ရွိေနသည့္တုိင္ေအာင္ သူတို႔ကို တေလးတစားနဲ႔ ေနရာေပး ေဆာင္ရြက္ၾကမွာပါပဲ။ သူတို႔ရဲဲ႕ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို အေလးထား နားေထာင္ၾကရပါ့မယ္။ သူတို႔ကို ဖိစီးႏွိပ္ကြပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတုိ႔ NLD ဗဟုိအလုပ္မႈေဆာင္ တဖြဲ႔လံုးက အတုိက္အခံအင္အားစုရဲ႕ အေရးပါပံု အေပၚမွာ တသေဘာတည္း ရွိၾကပါတယ္။ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္နဲ႔ အတူေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးကို နဝတက အမိအရ ဆဲြမယူမိလုိက္တာ အလြန္႔ကို ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းပါတယ္။ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ပါတီ(တစည) ဟာ NLD အစိုးရလက္ေအာက္မွာဆုိရင္ ယခု နဝတ လက္ေအာက္မွာထက္ ပိုၿပီး ေကာင္းတဲ့အေနအထား အဆင့္အတန္းကို ေရာက္ေနမွာပါ။

ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရး အသင္း ဟာဆုိရင္ အင္ဒုိနီးရွားက ဂိုလ္ကာ ပါတီအတု ပံုစံမ်ိဳးကလြဲလုိ႔ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ လူမႈ သာယာေရးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စိုးရိမ္ပူပန္တာေတြ အေတာ္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ခုလုိ ျပစ္ဒဏ္ခံေနရတာကို ဘယ္လို ရင္္ဆုိင္ေနရပါသလဲ။ ခင္ဗ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဘဲလ္ဆု ရတာကို ဘယ္လုိသိခဲ့ပါသလဲ။ အဲဒီဆုအေပၚ ဘယ္လုိ ထင္ပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ တျခား လူေတြ (လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ) ခံစားရတဲ့ ဒုကၡေတြနဲ႔ ယွဥ္လုိက္ရင္ က်မ ခံစားေနရတာဟာ တကယ္ေတာ့ သိပ္ဆိုးဆိုးဝါးဝါး မဟုတ္ပါဘူး။ က်မ အရိုက္အႏွက္ မခံရပါဘူး၊ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ႏိုင္တယ္။ ေရဒီယုိ နားေထာင္ႏုိင္တယ္။ က်မ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘလ္ဆု ရတဲ့သတင္းကို ဘီဘီစီမွာ ၾကားလုိက္ပါတယ္။ က်မ အဲဒီဆုကုိ ရရွိခဲ့တာဟာ တျခားျပည္သူ အေျမာက္အမ်ား ဒုကၡမ်ိဳးစံုကို ခံစားခဲ့ၾကရလုိ႔ပါပဲ။ မစၥတာ ဟာဗယ္လ္က က်မ နာမည္ကို အဆုိ တင္သြင္းေၾကာင္း ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဆုရေၾကာင္း မေၾကညာခင္ ရံုးပိတ္ရက္မွာ ဘီဘီစီနဲ႔ ဗီြအုိေအေတြက တဆင့္ က်မနာမည္ ေရွ႔တန္းေရာက္ေနတ့ဲအေၾကာင္း ၾကားလုိက္ရပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဆုကို မုိက္ကယ္လ္ဆီ သြားလည္တုန္းက က်ေနာ္ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မဆုရဲ႕ ဓာတ္ပံုကုိေတာ့ ျမင္ရၿပီးပါၿပီ။ ႏိုဘဲလ္ဆု ေပးတဲ့ ေကာ္မတီကိုလည္း က်မ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မ အဲဒီဆုအတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီဆုေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈအေပၚ ျပည္သူေတြရဲ႕ အာရံုကုိ ပိုၿပီး က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ ဆဲြေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လုိ႔ပါပဲ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်မစိတ္ထဲ အင္မတန္ ရိုက်ိဳး ႏွိမ့္ခ်မႈတရပ္ကုိ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ အထီးက်န္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနအေပၚ ခံစားမႈကေကာ ဘယ္လို ရွိသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အထီးက်န္ျဖစ္ေနတာကေတာ့ က်မအတြက္ အခက္အခဲ မရွိပါဘူး။ ဒါကလည္း က်မဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဘဝနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရလုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ က်မဆီမွာ ဖတ္စရာ စာအုပ္ေတြနဲ႔ နားေထာင္ဖို႔ ေရဒီယုိ ရွိေနတာပဲ။ ဒါေတြ မရွိရင္ေတာ့ တကိုယ္ရည္ အထီးက်န္ ဘဝအေပၚ တမ်ိဳးတမည္ ခံစားလာမိႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိ စာအုပ္ေတြကုိ ဖတ္ပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ အတၳဳပၸတၱိ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ဒႆနိက၊ ဘာသာေရး အဓိက ဗုဒၶြစာေပ၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ က်မက ဘီဘီစီ (အဂၤလိပ္ပုိင္း) စာအုပ္မိတ္ဆက္ အစီအစဥ္ကို နားေထာင္ၿပီး အဲဒီအစီအစဥ္မွာ ပါတ့ဲ စာအုပ္တခ်ိဳ႕ကို ယူလာေပးဖို႔ မိုက္ကယ္လ္ဆီကို အေၾကာင္းၾကားတတ္ပါတယ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ မဟတၱမဂႏၶီ နဲ႔ မင္ဒဲလား တို႔ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုေရာ ဖတ္သလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဂႏီၶစာအုပ္ေတြကုိ အရင္က ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု ေနာက္တေခါက္ ျပန္ဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ က်မ နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလားကုိ သိပ္ ခ်ီးက်ဳးပါတယ္။ သူ႔ခမ်ာ သိပ္သက္သာလွမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အတြက္ က်မ စုိးရိမ္မိပါတယ္။ သူ ေရြးေကာက္ပြဲ မႏိုင္မွာကို စိုးရိမ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးၿပီးေနာက္ ရင္ဆုိင္ရမယ့္ ကိစၥေတြ စုိးရိမ္တာပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားမွာ သူရဲေကာင္းအသစ္ေတြ ေတြ႔ေနၿပီေပါ့ေလ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဖခင္ကေကာ။

ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ ေဖေဖ့ကို ၿပီးျပည့္စံုလွတဲ့ သူရဲေကာင္းႀကီး တဦးလုိ႔ မျမင္မိပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာနဲ႔ မျပည့္ဝမႈေတြကုိ သူ သတိျပဳမိၿပီး ဒါေတြကို ျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါတယ္။ အဲဒီလုိ ႀကိဳးစားမႈေလးေတြေႀကာင့္ ေဖေဖ့ကို က်မ သေဘာက်တာပါပဲ။

( စကား၀ုိင္း အပုိင္း ၈ ကုိ ဆက္လက္ဖတ္ရွဳပါ။ အပုိင္း ၁၀ တြင္ အဆုံးသတ္ပါမည္။)

(ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ)


Read More...

e shtunë, 4 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 08

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း - အပုိင္း (၈)
"- - - - မိသားစု လာေရာက္ လည္ပတ္တာကုိ အခြင့္အေရးတရပ္ ေပးေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ေျပာလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ဥပေဒအရကုိက က်မဆီ မိသားစု လာေရာက္ လည္ပတ္ခြင့္ ရွိထားပါတယ္ - - -"

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဖခင္ကုိ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပ အျဖစ္ ျမင္သလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေဖေဖ့ကို က်မ မၾကာခဏ သတိရ ေအာက္ေမ့ပါတယ္။ ဒီနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဖေဖ့ပံု အႀကီးႀကီးဟာ ေရႊတိဂံုဘုရား ကုန္းေတာ္မွာ က်မ လူထုေရွ႔ေမွာက္ စကား ေျပာခဲ့တုန္းက ခ်ိတ္ျပထားတဲ့ ပံုႀကီးပါပဲ။ ေဖေဖက လူရည္မြန္ လူေကာင္းတဦး ျဖစ္တယ္၊ လူသားဆန္တယ္။ ေအးစက္တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ထု သူရဲေကာင္းႀကီးတဦးလုိ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ က်မ ထင္ပါတယ္။

တခါတခါ က်မတေယာက္တည္း (ေဖေဖ့့ပံုႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး) ေရရြတ္မိပါတယ္။ “ေဖေဖနဲ႔ က်မပဲေနာ္” လုိ႔။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခုလုိတဦးတည္း အထိန္းသိမ္းခံဘဝမွာ အဆိုးဆံုးခံစားရတာက ဘာမ်ားျဖစ္မလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ အထီးက်န္ေန ေနရတာက ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မအေနနဲ႔ တျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ ပူပန္မိပါတယ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ေရာ ခင္ဗ်ား ေတြ႔ႏုိင္ ဆံုႏိုင္ရဲ႕လား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မကုိ စၿပီး ဖမ္းတုန္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကို ဆြမ္းကပ္ခြင့္ မရခဲ့ဘူး။ က်မ ေမေမ ရွိစဥ္ကတည္းက ေဖေဖ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ ဇူလုိင္ (၁၉) ရက္ေန႔တုိင္း ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။ က်မအေနနဲ႔လည္း အဲဒီအစဥ္အလာကို ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ က်မ ေမေမ ဆံုးတဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ ဒီဇင္ဘာလမွာလည္း ဆြမ္းကပ္ခ်င္ေပမယ့္ က်မ အခြင့္ အေရး မရခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ က်မနဲ႔ အတူရွိခဲ့တဲ့ က်မအေဒၚကပဲ ၁၉၈၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ တခါ၊ ၁၉၉ဝ ဇူလုိင္လမွာ တခါ က်မကုိယ္စား ဆြမ္းကပ္ေပးတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်မ ေနာက္ထပ္ခြင့္ မေတာင္းေတာ့ပါဘူး။ နဝတကေတာ့ ဒီကိစၥေတြကုိ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေတာ့ က်မ ဘာကိုမွ မေတာင္းေတာ့ပါဘူး။

က်မရဲ႕ မိသားစု လာၿပီး လည္ပတ္တဲ့ ကိစၥေတြမွာလည္း အလားတူပါပဲ။ နဝတက ဒီလုိ မိသားစု လာေရာက္ လည္ပတ္တာကုိ အခြင့္အေရးတရပ္ ေပးေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ေျပာလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ဥပေဒအရကုိက က်မဆီ မိသားစု လာေရာက္ လည္ပတ္ခြင့္ ရွိထားပါတယ္။ က်မဟာ သံတမန္အဖြဲ႔ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႔ပုိင္ခြင့္ မရွိတာပါ။ က်မရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြအေပၚ အေျခခံလုိ႔သာ က်မမိသားစုရဲ႕ အလည္အပတ္ လာေရာက္တာကုိ က်မ သေဘာတူ လက္ခံေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။


မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ား အိမ္ေရွ႔မွာ ထားရွိခဲ့တဲ့ အေစာင့္တပ္သားေတြ ဖယ္ရွားခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေကာ ဘယ္လုိ သေဘာရွိသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ သူတို႔အားလံုး တဘက္ျခံ နဲ႔ ဒီျခံဝင္း ေနာက္ေဖးဘက္ကုိ ေရႊ႕ထားလုိက္တာပါ။ သူတို႔ အားလံုး ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိတယ္ဆိုတာေတာင္ က်မ မသိပါဘူး။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ တဘက္ျခံထဲမွာ ရုရွားသံအမတ္ႀကီးေနတုန္းက ခရစၥမတ္ ဓမၼေတး ဆိုသူေတြကုိ ေခၚၿပီး ခင္ဗ်ားအတြက္ ေကာင္းခ်ီးျပဳ အားေပး သီဆိုခ့ဲတယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ နားလည္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မအတြက္ အားေပး သီဆိုတယ္ဆိုတာေတာ့ က်မ မသိပါဘူး။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ျခံထဲကေနအျပင္ကို ထြက္ခြာခြင့္ေကာ ခင္ဗ်ားရခဲ့ဖူးသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ လုိအပ္တဲ့ အခါက်ရင္ က်မအတြက္ ဆရာဝန္တဦး သူတုိ႔ ေခၚလာပါတယ္။ မၾကာခင္ က်မ ေဆးစစ္ စမ္းသပ္မႈတခု ျပဳလုပ္စရာ ရွိပါေသးတယ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္ (NYT)။ ။ ခင္ဗ်ား အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့တယ္ ဆုုိတဲ့ သတင္းမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေကာ ဘာမ်ား ေျပာစရာရွိပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ တခါတခါ ဘာမွ စားစရာမရွိတဲ့အခါ ဘာမွ မစားဘဲ ေနပါတယ္။ တခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲနဲ႔ သူတို႔ အိမ္ထဲကုိ ဝင္လာတယ္။ အဲဒီအခါမွာ က်မ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အိမ္ထဲ ေပးမဝင္ေတာ့ဘဲ ေသာ့ခတ္ထားလုိက္တယ္။ က်မ အိမ္ေဖာ္မေလး မာရီယာကုိပါ ေပးမဝင္ဘဲ ပိတ္ထားလုိက္တယ္။ သူ႔တုိ႔က တံခါးေသာ့ေတြကုိ ခ်ိဳးပစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ အဲဒီလုိ ျဖစ္ခ့ဲတာေတြအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မ ေခၚမွပဲ သူတို႔ အထဲကုိ ဝင္ပါေတာ့တယ္။

တခ်ိန္တခါမွာ က်မ သံုးဖုိ႔ ေငြျပတ္သြားပါတယ္။ က်မမွာ အစကေတာ့ အိမ္မွာ က်န္တဲ့ေငြပဲ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်မေရခ်ိဳးကန္ ဇလားေတြကို ေရာင္းလုိက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေလေအးစက္ကုိ ေရာင္းလုိက္ပါတယ္။ ခုဆို အေပၚထပ္မွာ ပရိေဘာဂ သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ရွင္တုိ႔ လာလည္တုန္း သံုးဖို႔ သူတုိ႔က ဆက္တီပရိေဘာဂေတြ ယူလာေပးတာပါ။ သူတို႔ပဲ က်မရဲ႕ ပရိေဘာဂေတြကုိ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ မႏွစ္က ႏွစ္ကုန္ခါနီး (၁၉၉၃-ခုႏွစ္အကုန္) က်ေတာ့ ပရိေဘာဂေတြ ဆက္မေရာင္းဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ က်မဟာ ေလးငါးပတ္ အတြင္းမွာ အာဟာရဓာတ္ အေတာ့္ကို ခ်ဳိ႕တဲ့ သြားတယ္။ က်မကုိ အေစာင့္ခ်ထားသူေတြနဲ႔ က်မၾကား ျပႆနာ တက္ေနတာကေတာ့ ၁၉၉၂ ခု ႏွစ္ကုန္ေလာက္ကေန ၁၉၉၃-ခု မတ္လဆန္း အထိပဲ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ က်မတုိ႔ သေဘာတူညီခ်က္ တရပ္ကို ေဆြးေႏြးၿပီး ေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ က်မကေတာ့ နဝတနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ မွန္သမွ်ကို တခုမွ မေဖာက္ဖ်က္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ဘက္ကေတာ့ ဒီလုိ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ တခ်ိန္မွာ က်မအားျပတ္သြားလုိက္တာ အိပ္ယာထဲကကို မထႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အေျခအေန ဆိုးသလား မေမးပါနဲ႔ရွင္၊ ဘယ္ဆရာဝန္မွ မလာဘူး။

မစၥတာရွယ္ႏြန္(NYT)။ ။ တဦးတည္း ထိန္းသိမ္းခံရတ့ဲ ဘဝမွာ အဆိုးဆံုး ခံစားရတာက ဘာလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မရဲ႕လူေတြအတြက္ စုိးရိမ္ေသာက ေရာက္ေနရတာပါပဲ။ က်မဟာ ဘီဘီစီအဂၤလိပ္ အစီအစဥ္ပုိင္း ကမၻာ့ သတင္းေတြေရာ ဘီဘီစီျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္ေတြကိုပါ နားေထာင္ပါတယ္။ ဗြီအုိေအ ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္ကုိေရာ၊ ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံကုိပါ နာေထာင္ပါတယ္။ သူတုိ႔ ဒီအစီအစဥ္ အသံလႈိင္းေတြကုိ ဖ်က္တာေတာ့ သနားစရာပါပဲ။ က်မကေတာ့ ၾကားေနႏုိင္ေသးတာပဲ။ မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္ရွင့္ သူတို႔ ဒီမုိကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံ (DVB) ကုိ မေႏွာက္ယွက္ဖုိ႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေျပာေပးပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ က်ေနာ္တို႔ ခုထုိင္ေနၾကတဲ့ စားပြဲက ခင္ဗ်ား ဖခင္ႀကီးရွိစဥ္က စားပြဲလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစားပြဲက ေနာက္ပုိင္းမွ ဝယ္ထားတာပါ။ က်မတို႔ NLD အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ အစည္းအေဝးေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စားပြဲပါ။ စားပြဲေပၚမွာ ပ်ားသကာ (ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား) နဲ႔ ခါးတမာ (မ်က္ရည္စက္မ်ား) ရဲ႕ သေကၤတ အမွတ္အသားေတြ ရွိေနပါတယ္။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စႏၵရားကေရာ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စႏၵယားတီးသံ မၾကားေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ လူေတြက စုိးရိမ္ၾကတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ စႏၵရားႀကီးက ႀကိဳးေတြက ျပတ္ေနတယ္၊ အသံေတြကလည္း မမွန္ေတာ့ဘူး။ က်မရဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြေတာ့ နားသက္သာသြားလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ စႏၵရားႀကီးကိုေတာ့ မေရာင္းပါဘူး။ က်မအေမရဲ႕ ပစၥည္းေလ၊ စႏၵယားကို ၁၉၉ဝ မွာ ေနာက္ဆံုး ႀကိဳးညွိထားတာပဲ။ က်မေတာင္းဆိုရင္ေတာ့ စႏၵရားႀကီးကို ျပင္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပင္တဲ့ဆီအထိ သယ္သြားရမွာဆိုေတာ့ အေတာ့္ကုိ စရိတ္ႀကီးမွာပဲ။ အဲဒါကုိ ျပင္ေပးဖို႔ေတာ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မေျပာေပးပါနဲ႔ရွင္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ သဒ္ကိုခရမ္း(Thad Cochran) ဟာ ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ တဖြဲ႔ ကို ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ဒီဇင္ဘာလ (၁၉၉၃-ခုႏွစ္)က ဒီကုိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ခင္ဗ်ားဆီကုိ စာတေစာင္ ပါးခုိင္းခဲ့တာကုိ ခင္ဗ်ားရရဲ႕လား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မဘယ္တုန္းကမွ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီလုိ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ MI က တဆင့္ ပို႔မယ့္အစား (သူတို႔ကုိ မိတၱဴ) ေပးၿပီး ရွင့္ဆီေရးတဲ့ က်မစာကုိလည္း မုိက္ကယ္လ္ဆီက တဆင့္ ပို႔ခုိင္းခ်င္တာပါပဲ။ ခပ္ထိန္းထိန္းေလး ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ဟာ က်မနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမွာ ေျဖာင့္မတ္ မွန္မကန္မႈ မရွိပါဘူး။ က်မဘက္ကေတာ့ ေစာင့္စည္းပါတယ္။ အကယ္၍ ရွင့္ဆီ က်မေရးတဲ့စာကုိ မိုက္ကယ္လ္ကတဆင့္ ပို႔ဖုိ႔ သူတုိ႔အေနနဲ႔ သေဘာမတူဘူး ဆုိရင္ေတာင္ က်မက စာကုိ သိုဝွက္ၿပီး မိုက္ကယ္လ္နဲ႔ တဆင့္ေပးဖို႔ လံုးဝ စိတ္မကူးပါဘူး။

မစၥဟာရာဟင္မ္ (UNDP)။ ။ မႏွစ္က က်ေနာ္ နယူးေယာက္ကုိ ေရာက္တုန္္း စာတမ္းတေစာင္ ေတြ႔တယ္။ အဲဒီစာတမ္း အရ ခင္ဗ်ားကုိ ကာတီနီ (အင္ဒုိနီးရွား အာဇာနည္မယ္) နဲ႔ ႏုိင္းယွဥ္ထားပါတယ္။ စာတမ္းေရးသူ အေနနဲ႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ အေမရိကန္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ စံခ်ိန္နီးပါး ေရာက္ၾကတယ္လုိ႔ မွတ္တမ္းျပဳထားပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ UNDP က ထုတ္ေဝတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျပန္လည္ သံုးသပ္ခ်က္ အစီရင္ခံစာ မိတၱဴ တေစာင္ေလာက္ ရႏိုင္ပါ့မလား။

မစၥတာရာဟင္မ္(UNDP)။ ။ တကယ္ေတာ့ အသစ္တေစာင္ ေနာက္ထပ္ မထုတ္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာရြက္ စာတမ္းတခ်ိဳ႔ စုစည္းၿပီး ခင္ဗ်ားအတြက္ ဝမ္းေျမာက္စြာ ပို႔ေပးႏိုင္ပါတယ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္ (NYT)။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ ခင္ဗ်ားအိမ္ကုိ လွည့္ပတ္ၿပီးၾကည့္လုိ႔ ရမလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မကုိ ေစာင္ၾကပ္ဖို႔ တာဝန္က်ေနတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေသြးတက္ေနပါဦးမယ္ရွင္။

( စကား၀ုိင္း အပုိင္း ၉၊ ၁၀ တုိ႔ကုိ ဆက္လက္ ဖတ္ရွဳပါ။)
(ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ)

Read More...

e premte, 3 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 09

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း - အပုိင္း (၉)

(NYT)။ ။ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈမွာ အမွားအယြင္း လုပ္ခဲ့မိတာ ရိွသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အမွားမလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳး ရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ က်မေတာ့ မထင္မိပါဘူး။

မစၥတာရွယ္ႏြန္(NYT)။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေငြေရး ေၾကးေရး အေျခအေနေကာ ဘယ္လုိရွိသလဲလို႔ က်ေနာ္ ေမးပုိင္ခြင့္ ရွိလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ အေျခအေန ေကာင္းပါတယ္။ က်မ စာအုပ္ေရာင္းရေငြကေန ရာခုိင္ႏႈန္း ခံစားခြင့္ ရပါတယ္။ အဲဒီေငြေတြက ႏုိင္ငံျခားေငြနဲ႔ ရတာမို႔ က်မ ဒီမွာ FEC နဲ႔ ျပန္လဲခြင့္ ရပါတယ္။ က်မ အိမ္ေဖာ္မေလး မာရီယာက ေမြးျမဴေရးနဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးဌာနမွာ တေဒၚလာ က်ပ္ ကိုးဆယ္ႏႈန္းနဲ႔ ေစ်းဝယ္ခြင့္ ရထားပါတယ္။ က်ပ္ေငြအေနနဲ႔ က်မ လိုခ်င္ရင္ေတာ့ တေဒၚလာ ေျခာက္က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔ လဲေပးပါတယ္။ (အျပင္ေပါက္ေစ်းမွာ တေဒၚလာ က်ပ္တရာ့တဆယ္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။) က်မ ရွင္တို႔ကို ေနလယ္စာ ဖိတ္မေကြၽးႏိုင္တာ ဝမ္းနည္းပါတယ္။ က်မမွာ ေလာေလာဆယ္ ၾကက္ဥ ေျခာက္လံုးပဲ အိမ္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ – ဒါက ရွင္တုိ႔ကုိ ေကြၽးေမြးဖုိ႔ မတတ္ႏိုင္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ားအေမရဲ႕ ပန္းဥယ်ာဥ္ေကာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေမေမရွိတုန္းက ပန္းပင္စုိက္တ့ဲ ေန႔စား အလုပ္သမားေတြ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ တေယာက္ကုိ က်ပ္ ၆၀ ႏႈန္းအျပင္ ထမင္းႏွစ္နပ္ပါ ေကြၽးရတာမုိ႔ က်မအေနနဲ႔ မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႔ (အေစာင့္တပ္သား) ေတြက ရွင္တုိ႔လာမွာမို႔ ျခံထဲ နည္းနည္း ရွင္းေပးထားပါတယ္။ အိမ္ထဲမွာလည္း တကယ္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္ၾကည့္စရာ မရွိပါဘူး။ ဒီအထပ္မွာ ရွိတဲ့ တျခားအခန္းေတြမွာလည္း အသံုးမလုိတဲ့ ပစၥည္းေတြ စုပံုထည့္ထားတာပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ား အျပင္ေလာကနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ဘယ္လုိ လုပ္သလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မာရီယာက တနလၤာေန႔ကေန ေသာၾကာေန႔အထိ အလုပ္ လာလုပ္ပါတယ္။ ေစ်းလည္း သူပဲဝယ္ပါတယ္။ အျခားအခ်ိန္မွာေတာ့ က်မမွာ ၁၉၉၂- ခုႏွစ္ကတည္းက ဒီမွာ တာဝန္က်ေနတဲ့ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးက ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီး တဦး ရွိပါတယ္။ သူေျပာျပသမွ်ကုိ က်မ မယံုဘူး ဆိုတာကိုလည္း သူသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတ႔ို ဆက္္ဆံေရး အဆင္ေျပပါတယ္။
မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ားကုိ ေစာင့္ၾကပ္ရတဲ့ တပ္ကို မၾကာခဏ ေျပာင္းေရႊ႕ ပစ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလား။ ခင္ဗ်ားစကားေတြေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားရဲဲဲ႕ေနာက္လုိက္ ဘက္ေတာ္သားေတြ ျဖစ္သြားမွာ စုိးရိမ္တယ္ တ့ဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ပန္းျခံဘက္ကို က်မ သြားတဲ့အခါေတာ့ သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မက သူတုိ႔ကို သိမ္းသြင္းႏုိင္ေျခရွိတယ္ ဆုိတာေတာ့ က်မ မသိပါဘူး။ သူတို႔ကိုေတာ့ တခ်ိန္လံုး ေျပာင္းေရႊ႔ေနတာပါပဲ။ ဒါကလည္း လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္နဲ႔ တူတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကလည္း သိပ္ လက္ဝင္တာပဲ။ ျခံထဲမွာကုိ အေစာင့္ ၁၅ ေယာက္ ရွိတယ္။ ျခံထဲမွာရွိတဲ့ လူေတြကလည္း ဌာနစံုကလူေတြ မွ်ၿပီး ေရာက္ေနၾကတာ (တဌာနတည္းက မဟုတ္ၾကပါဘူး) ျခံေနာက္က လူေတြကေတာ့ စစ္တပ္က လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အိမ္ေရွ႕လမ္းေဘးမွာ တာဝန္ခ်ထားတဲ့ အေစာင့္ေတြထဲက အနည္းအက်ဥ္းကေတာ့ ရဲတပ္သားေတြလုိ႔ က်မ ထင္ပါတယ္။ ေသနတ္ကုိင္တာ မေတြ႔ရပါဘူး။

မိုက္ကယ္လ္က ဂႏၱဝင္ဂီတတီးလံုးေတြ ယူလာတတ္တယ္၊ က်မသားကေတာ့ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြ ေပါ့ရွင္။ က်မက pachelbel canon ေရးတ့ဲ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္။ မၾကာခင္ကမွ Bocherim ရဲ႕ သီခ်င္းကုိ ၾကားဖူးတာပါ။ ႀကိဳက္ပါတယ္။ က်မသားက GREATFUL DEAD ဂီတအဖြဲ႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြကုိ ေပးျမည္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြလည္း ေကာင္းပါတယ္။ က်မက BOB MARLEY ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ အေၾကာင္း ဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ Stand up for your right (သင္တို႔ အခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ – ႏိူးထၾကေလာ့) ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ က်မ ခုဆို စာအုပ္လည္း ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ဖတ္ၿပီး ေလ့လာၿပီးသြားပါၿပီ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္ (NYT) ။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေန႔စဥ္ ေဆာင္ရြက္ေနက် လုပ္ငန္းစဥ္ေလးကို ေျပာျပေပးပါလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ မနက္ ေလးနာရီခြဲမွာ အိပ္ယာက ထၿပီး တရားထုိင္တယ္။ ေနာက္ ေရဒီယုိနားေထာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ပါတယ္။ တရားစာအုပ္ေတြကိုလည္း ဖတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ အိမ္မႈ ဗာဟီရေတြ လုပ္တာေပါ့ရွင္။ ေန႔လယ္စာ စားၿပီးရင္ တခါ တရား ထပ္ထုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ဖတ္ ေတးဂီတ နားေထာင္တာပါပဲ။ က်မ ကမၻာ့သတင္းေတြ လာတ့ဲအခ်ိန္ဆုိ ေန႔တုိင္း နားေထာင္ပါတယ္။ သီခ်င္းေတြလည္း နားေထာင္ပါတယ္။ က်မကုိယ္ က်မ တင္းက်ပ္တဲ့ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ၿပီး လုပ္ပါတယ္။ ညက်ေတာ့ ၉-နာရီ ၂၅-မိနစ္မွာ ဒီမုိကရက္တစ္ ျမန္မာ့ အသံ ၿပီးရင္ေတာ့ အိပ္တာပဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ တျခား ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ မိသားစုေတြကိုေရာ မွာစရာ ရွိသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အဲဒီလို သူတုိ႔ မိသားစုေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ဆက္ဆံတာ သိပ္သင့္ေတာ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ (ေရဒီယိုမွ တဆင့္ လႊင့္ေပးမည္ဟု ေျပာေသာအခါ) က်မအေနနဲ႔ ကေတာ့ အားလံုးကို ထံုးစံအတုိင္း မွာခ်င္တာက ေတာင့္ခံထားၾကပါ၊ ရလာမယ့္ ရလဒ္နဲ႔ စာရင္ ေပးဆပ္ရက်ိဳး နပ္ပါတယ္။ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေဝေနၾကတယ္ ဆုိတာကို က်မ သိပါတယ္။ လူေတြ ခံစားေနၾကရတဲ့ စမ္းသပ္မႈ အဖံုဖံုဟာ က်မ ခံရတာထက္ ပိုလုိ႔ ဆုိးဝါးတာကိုလည္း က်မ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အံႀကိတ္ၿပီး ေတာင့္ခံထားၾကပါေလ၊ ေပးဆပ္ရက်ိဳး နပ္မွာပါ၊ တန္ပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို က်ေနာ့္လက္ထဲ လႊတ္ေပးဖုိ႔ နဝတကုိ တုိက္တြန္းမယ့္ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ အကယ္၍ အက်ဥ္းသားေတြက ဆႏၵရွိမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္နဲ႔ အတူ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးတရပ္ကို သူတုိ႔ကို ေပးခ်င္လုိ႔ပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ရွိသင့္ပါတယ္။ မင္းကုိႏုိင္ကုိ ဘာလုိ႔မ်ား မလႊတ္ေသးတာပါလိမ့္၊ သူ႔ကုိ ခ်က္ျခင္း လႊတ္ေပးသင့္ပါတယ္ရွင္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ သမၼတႀကီး ကလင္တန္က ခင္ဗ်ားဆီ ေရးတဲ့စာကုိ အမ်ားတကာ သိသာေအာင္ ထုတ္ျပန္ေနခ်င္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ သူ႔မွာ ထုတ္ျပန္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္ ရွိပါတယ္ရွင္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ အတြင္းေရးမႈး(၁)ကို ကေန႔ညေန ေလးနာရီမွာ တေခါက္ ထပ္ေတြ႔ရပါဦးမယ္၊ ေရႊတိဂံုဘုရားလည္း သြားလည္ဖုိ႔ ရွိပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဘုရားေပၚေရာက္ရင္ ေခါင္းေလာင္းထုိးျဖစ္ေအာင္ ထုိးလုိက္ပါေနာ္၊ ဒါမွ ရွင္ ရန္ကုန္ကုိ ေနာက္တေခါက္ ျပန္လာလည္ဖုိ႔ ေသခ်ာမွာ။ ေထာင္ထဲသြားတဲ့ အခါက်ရင္ ဦးဝင္းတင္၊ ဦးဝင္းထိန္၊ ကုိျမင့္စုိးနဲ႔ ကိုဝင္းလိႈင္တုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ၾကည့္လုိက္ပါ။ မသီတာကို က်မဆီက ေမတၱာ တရားေတြ ကမ္းလိုက္ပါ၊ က်မ သူမကုိ ေန႔တုိင္း သတိရေနပါတယ္။ မင္းကုိႏိုင္လည္း မၾကာခင္ သက္သာလာမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္းပါတယ္။ ရွင္တုိ႔အားလံုး ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ အေပၚ အာရံုစူးစုိက္ေပးၾကပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ား နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္းစာ ရခ်င္သလားခင္ဗ်ား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေသခ်ာေပါက္ ရခ်င္တာေပါ့ရွင္။

( စကား၀ုိင္း အပုိင္း ၁၀ [နိဂုံးပုိင္း] ကုိ ဆက္လက္ ဖတ္ရွဳပါ။ )

Read More...

e enjte, 2 prill 2009

Suu and Bill Richardson talk ( 10) Final part

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း - အပုိင္း (၁၀) [နိဂုံးပုိင္း]

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး (၁) ကို ပါးစရာ စကား ရွိသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မအေနနဲ႔ နဝတနဲ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးလုိပါတယ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမွာ နဝတထဲက ပုဂၢိဳလ္တဦးဦးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေျပာခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားခံလူ ထားၿပီးေတာ့ ေျပာတာ မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲဟာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ ထင္ပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မတုိ႔ ပထမ အႀကိဳေဆြးေႏြးပြဲ တခုနဲ႔ စဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ့္ေဆြးေႏြးပဲြဟာ ဘယ္လုိ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္ ဆုိတာ အေပၚ သေဘာတူညီခ်က္ ယူၾကရလိမ့္မယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ က်မတုိ႔ တဦးေပၚတဦး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈကုိ တည္ေဆာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွ တဆင့္ က်မတုိ႔ဟာ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ အဓိက ေဆြးေႏြးမႈအဆင့္ကုိ တက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါမယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ႏုိင္ငံတကာကုိ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဓိက မွာၾကားလုိခ်က္က ဘာမ်ားပါလိမ့္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နဝတကုိ ဆက္လက္ ေတာင္းဆိုေပးၾကပါ။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာရဲ႕ ဖိအားေပးမႈဟာ ထိေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ က်မ ဒီလုိ မွတ္ခ်က္ျပဳတာကိုေတာ့ အမ်ားတကာကို မေျပာျပေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ နဝတဟာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကုိ အေျချပဳၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္ျခင္တံု ဉာဏ္ရည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာရဲ႕ ဖိအားေပးမႈဟာ အင္မတန္ အေထာက္အကူ ရေနပါတယ္။ နဝတအဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံတကာ စာနယ္ဇင္းေတြမွာ သူတုိ႔အေၾကာင္း ဘယ္လုိေတြ ဆုိၾက ေရးၾကတယ္ ဆိုတာအေပၚ အင္မတန္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ လႈပ္ရွား လြယ္တတ္ၾကပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႔ၾကဆုံၾကတာကုိ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ေက်နပ္မႈရွိပါသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ ေပ်ာ္ရြင္ အားရပါတယ္။ ဒီစကားဝိုင္းကေန ဘယ္စခန္းကုိ ဦးတည္မလဲ ဆိုတာေတာ့ မရွင္းလွပါဘူး။ က်မတုိ႔ဟာ အင္မတန္ကို ႀကိဳတြက္ရခက္တဲ့ အစုိးရနဲ႔ ဆက္ဆံေနရပါတယ္။ နဝတဟာ စုိးရိမ္စိတ္ေတြရဲ႕ လမ္းညႊန္တ့ဲအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ တခ်ိဳ႔က ခင္ဗ်ားဟာ ေခါင္းမာတယ္လုိ႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ ေဆြးေႏြးဖို႔ ျငင္းဆန္တ့ဲ အေၾကာင္းအရာ တခုပဲ ရွိပါတယ္။ က်မႏိုင္ငံထဲကေန ထြက္ခြာသြားဖုိ႔ ကိစၥကုိပါပဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ အေပးအယူလုပ္တဲ့ နည္းနဲ႔ အေျဖရွာၾကတယ္ ဆုိပါစို႔ဗ်ာ၊ ဥပမာ- ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကေနၿပီး သံုးႏွစ္ကေန ငါးႏွစ္အထိ ထြက္ၿပီး ေနေပးဖို႔ ခင္ဗ်ား သေဘာတူႏိုင္ပါ့မလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အဲဒီကိစၥကို သူတုိ႔ က်မနဲ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အနာဂတ္လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိ အာမခံခ်က္ေတြကို ဘယ္လုိ ရည္ညႊန္း ေျပာဆုိမယ္ ဆုိတဲ့ အေပၚ တည္တာေပါ့။ က်မအေနနဲ႔ အျမဲတမ္းပဲ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကို တည္ေဆာက္လုိခဲ့တာပါ။ က်မဟာ အျမဲတမ္းပဲ အၾကမ္းမဖက္ေရးအတြက္ကုိ ေလွ်ာက္လဲေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ နဝတဟာ လက္နက္ကုိင္ သူပုန္ ထေနသူမ်ားနဲ႔ေတာ့ စကားေျပာ ေဆြးေႏြးဖို႔ ဝန္ေလးပံု မရပါဘူး။ နဝတဟာ အၾကမ္းဖက္ဖုိ႔လည္း ဝန္ေလးပံု မရပါဘူး။ အဲဒါကေတာ့ တကယ့္ကို ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပါ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ အေမရိကန္ အစုိးရဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရးကုိ စြမ္းစြမ္းတမံ ေထာက္ခံ အားေပးေနပါတယ္။ သမၼတႀကီး ကလင္တန္ကလည္း ခင္ဗ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး စုိးရိမ္ေသာက ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးအေနနဲ႔လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ အထူး ကိုယ္စားလွယ္ တေယာက္ ခန္႔ထားေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ (အေမရိကန္ေတြ) အေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီေပၚထြန္းေရး အတြက္ တာဝန္ယူ ထားၿပီးၾကပါၿပီ။ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေစခ်င္တာက ခင္ဗ်ားကုိ ခြၽင္းခ်က္မရွိ၊ ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးဖို႔ က်ေနာ္ ေတာင္းဆုိထားပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်မေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို ေကာက္ခ်က္ခ် မမွားေစခ်င္ဘူး။ ဆုိလိုတာက အေစာက က်မ ႏိုင္ငံေရးေလာက ကေန သတ္မွတ္ခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တခုအတြင္း မပါဝင္ဘဲ ေနမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကုိ နဝတနဲ႔ ေဆြးေႏြးရာမွာ အေပးအယူ လုပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးမယ့္ ကိစၥေပါ့ေလ။ က်မ ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈႀကီးထဲကို ပါဝင္လာတဲ့ အခါမွာ က်မအေနနဲ႔ ကတိေတြ သိပ္ မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကတိတခုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ က်မျပဳခဲ့ပါတယ္။ က်မဟာ ဒီလႈပ္ရွားမႈႀကီးကုိ ဒီမုိကေရစီ ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့ အထိ ႀကိဳးပမ္းပါ့မယ္ ဆိုတဲ့ ကတိပါ။ က်မအေနနဲ႔က ရာထူးဌာနတၱရ တခုခု ရဖုိ႔ ဆုိတာက ျပႆနာ တခုမဟုတ္ပါဘူး။ ရာထူးရရွိေရး ဆိုတာကလည္း က်မရဲ႕ ရည္မွန္ခ်က္ ပန္းတုိုင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ သိကၡာ တန္ဖိုးတခ်ိဳ႔ကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္း ျမွင့္တင္ထားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါမယ္။

တကယ္လုိ႔ သူတုိ႔ဟာ တခုခုကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ စုိးရိမ္ေနၾကမယ္၊ က်မရဲ႕ ေနာက္နားမွာ ကိုလိုနီလက္သစ္ တေစၦေကာင္ႀကီး ကပ္ၿပီး ရွိေနတယ္လို႔ သူတို႔ တကယ့္ကို ေလးေလးနက္နက္ ထင္ျမင္ ယံုၾကည္ေနၾကရင္ က်မနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆို ေဆြးေႏြး သင့္တာေပါ့။ က်မဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုပဲ သစၥာေစာင့္သိသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မလုိ လူစားမ်ိဳးကေတာ့ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို ေဖာ္ျပတဲ့အေနနဲ႔ တျခားႏိုင္ငံေတြကုိေရာ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အသိုင္းအဝုိင္းေတြကိုပါ ေလွ်ာက္ဆဲျပေနမွာ မဟုတ္ဘူး။

သူတုိ႔ ယခုတေလာ ေရးဆဲြေနၾကတဲ့ အေျခခံဥပေဒသစ္ထဲက သမၼတရဲ႕ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ပံုေတြကုိ က်မ သိပ္အ့ံၾသပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ျပေနသလဲ ဆိုေတာ့ သူတုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို နားလည္မႈလြဲေနတာရယ္၊ ျမန္မာျပည္သူ လူထုကို နားလည္မႈ လြဲေနတာကို ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ လူထုက ယံုၾကည္ ေထာက္ခံေနတဲ့ အခုိက္အတန္႔ အထိပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ရာထူးတာဝန္ႀကီးေတြမွာ ခန္႔အပ္ခံရမယ့္ ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွာ သူတုိ႔က ဘယ္လုိ ဘယ္ပံု ေရႊဉာဏ္ေတာ္ စူးၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို တစံုတေယာက္က ႏိုင္ငံျခား ၾသဇာခံျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ ေတြးေခၚေနပါလိမ့္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ လူထုကလည္း သူတုိ႔အက်ိဳးကုိ သယ္ပိုးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ကိုပဲ ေထာက္ခံၾကမွာပဲဟာ။ ႏိုင္ငံျခားအက်ိဳးကို လုိလားတယ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေထာက္ခံအားေပးၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ထည့္မစဥ္းစားမိၾကဘူးနဲ႔ တူပါတယ္။

က်မ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခု ဆက္လက္ေနထုိင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္တာကလည္း က်မ ထြက္ခြာသြားရင္ ျမန္မာလူထုႀကီးက ခြင့္မလႊတ္ဘဲ ေနမွာကို ေၾကာက္ရြံ႔ေနလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၉၇ဝ- ေစာေစာပိုင္းက မိသားစုမ်ားနဲ႔ ဆံုစည္းဖုိ႔ က်မ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာေတာ့ က်မ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ဖို႔ စိတ္ဝင္စားသလားလုိ သြယ္ဝုိက္ၿပီး က်မကို ေမးခ့ဲဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေပးခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕အေျဖထဲမွာ ---- က်မႏုိင္ငံေရးထဲ ပါဝင္ပတ္သက္ခ်င္တဲ့ အခါက်ရင္ က်မဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာပဲ ေနၿပီး ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္မွာပါ လုိ႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ကို အဲဒီတုန္းက ေပးခဲ့တဲ့ အေျဖကေနၿပီး မေသြဖီခ်င္တာပါပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ိဳးသား ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔နဲ႔ အျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ သူတုိ႔တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းကေနၿပီး ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရးအတြက္ လုပ္မယ့္လူေတြ ရွိေနဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ က်မဟာ ဒီႏိုင္ငံထဲမွာ ရွိဖုိ႔ကုိ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီ့အျပင္၊ လူေတြကို သူတုိ႔ တုိင္းျပည္ထဲကေနၿပီး ေမာင္းထုတ္တယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံမူကိုက လက္ခံႏိုင္စရာ မရွိပါဘူး။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားဆီမွာ ရုပ္ျမင္သံၾကားေရာ ရွိသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မကို ထိန္းသိမ္းတ့ဲ ကာလကတည္းက အိမ္မွာ ရုပ္ျမင္သံၾကား ရွိပါတယ္။ က်မဖြင့္မၾကည့္ပါဘူး။ ၿဂိဳလ္တု ဆက္သြယ္စက္ေတာ့ မရွိပါဘူး။ က်မကုိ ထိန္းသိမ္းေရး တာဝန္ခံ ဗိုလ္မွဴးႀကီးကို က်မက တီဗီြမွာ ၿဂိဳလ္တု ဆက္သြယ္စက္ တပ္ဆင္လိုတ့ဲအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ၿဂိဳလ္တုဆက္သြယ္စက္ တပ္ဆင္လုိသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ စည္းကမ္းေတြ ထြက္လာပါတယ္။ က်မတပ္ဆင္လုိတာနဲ႔ ဒီစည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ထြက္လာတာ ဆက္စပ္မႈ ရွိ – မရွိ ဆိုတာေတာ့ က်မ မသိပါဘူး။ က်မက ဆက္ၿပီး အေကာင္းျမင္ေနတုန္းပါပဲ။ က်မရဲ႕ သဘာဝကုိက အေကာင္းျမင္ သမားပါ။ က်မဟာ ျမန္မာ ျပည္သူလူထု အေပၚမွာလည္း ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ၿပီးသားပါ။ က်မတုိ႔ တေတြအားလံုးဟာ အျပစ္အနာအဆာ ကင္းသူေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ က်မတုိ႔ရဲ႕ ျပည္သူေတြကုိ အလြယ္တကူ ၿခိမ္းေျခာက္လုိ႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ ပါးနပ္ ေတာ္တည့္ၿပီး ဉာဏ္အေျမွာ္အျမင္ ထက္ျမက္ၾကပါတယ္။ က်မကေတာ့ ဆက္လက္ ယံုၾကည္ေနဆဲပါ- က်မတုိ႔ ျပည္သူေတြ အဲဒီပန္းတုိင္ကို ေရာက္သြားၾကမွာပါ လို႔။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သားေလးေတြကို ခုလုိစြန္႔ခြာ ထားရစ္ခဲ့တဲ့ မိခင္တဦး အေနနဲ႔ အဲဒီ အျပဳအမူအေပၚ ဘယ္လို ထုေခ် ေျဖရွင္းမလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ သူတို႔ေလးေတြနဲ႔အတူ က်မ ရွိမေနတဲ့ အတြက္ က်မ လိပ္ျပာမွာ အျပစ္မကင္း ျဖစ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိုက္ကယ္လ္အေနနဲ႔ ႀကိဳးစား ျဖည့္ဆည္း ေပးေနတယ္ဆိုတာ က်မ သိေနပါတယ္။ သူတုိ႔တေတြ အားလံုးက က်မအေပၚ နားလည္မႈ ရွိၾကပါတယ္ရွင္။

[ ၿပီးပါၿပီ။ ]

(ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ)

Read More...